بررسی جنبه هایی رمانتیک از زندگانی و اشعار ملک الشعرای بهار

در میان سرایندگان معاصر ایران، ملک الشعرای بهار، جایگاه ویژه ای دارد. دیوان شعر او هم از آن روی که قالب های گوناگون شعر فارسی را در خویش جای داده و هم از آن روی که اندیشه های نوین جامعه ایران را منعکس ساخته، بسیار دارای اهمیت است. زبان کهن خراسانی بهار برای بیان اندیشه هایی متفاوت از سنت های شعر فارسی به کار گرفته شده و این تفاوت میان زبان و اندیشه با مذاق هنری فارسی زبانان نو گرا چندان سازگار نمی افتد. در پژوهش حاضر، نگارنده پس از گفتاری درباره زندگانی و مبارزات بهار به تاثر او از سنت های شعر کلاسیک فارسی و قالب ها و مضامین شعر وی و و ناهمگونی های مشهود در این حوزه ها می پردازد و جلوه هایی رمانتیک از زندگانی، شعر و مبارزات سیاسی وی را نشان می دهد. نگارنده در پایان نتیجه می گیرد ساختار زندگانی سیاسی اجتماعی بهار، همچنین زبان و بیان وی بارقه هایی از رمانتیسم، مانند هیجان زدگی، صلح جویی، سنت گرایی و تضاد را به نمایش گذارده اند.

کلیدواژه ها:

ملک الشعرای بهار ، قالب ، مضمون ، شعر فارسی ، رمانتیسم