بررسی مختصات (زبانی و ادبی) سبک خراسانی در دیوان شعر ملک الشعرا بهار

سبک خراسانی طبق دوره و موقعیت جغرافیایی و تقسیم بندی های علمی، اولین سبک شناخته شده در شعر و زبان فارسی است.این سبک دارای مختصات ویژه ای است که در دوره های بعد جز در دوره ی بازگشت تکرار نشده است. کهنگی لغات و استعمال برخی از واژه ها و نکات دستوری و نحوی که امروزه کاربرد ندارد،از ویژگی های شاخص این سبک است.شاعران خاور زمین و خراسان کنونی به دلیل همان موقعیت جغرافیایی،علاقه ی وافری در به کار بردن آن مختصات دارند.قالب شعری این سبک،قصیده است که در شعر شاعران خراسان نمود ویژه ای دارد.در این میان برجسته ترین شاعر سرزمین خراسان با توجه به شواهدی که در دیوانش وجود دارد و بسیاری از ویژگی های سبک خراسانی که در دیوان شعر خویش لحاظ کرده و رعایت قالب عمده ی این سبک یعنی قصیده و بسامد بالای آن،ملک الشعرا بهار است.در این پژوهش به بررسی مختصات سبک خراسانی (زبانی و ادبی) در شعر بهار پرداخته ایم.

کلیدواژه ها:

بهار ، سبک ، سبک خراسانی ، قصیده سرایی