توانمندیها و چالشهای عشایر نیمه کوچنده تالش

درباره ایران باید گفت که به لحاظ جغرافیایی بیشتر سرزمین ایران غیرقابل کشت است و به علت اختلاف ارتفاع میان سرزمین جلگه ای و مناطق کوهستانی و تنوع آب و هوا کوچ نشینان می توانند به اقتضای فصل با جابجایی منظم خود از سرزمین های مختلف به منظور چراگاه استفاده نمایند.منطقه تالش که هم اکنون به شهرستان مستقل تالش- رضوانشهر و ماسال تقسیم و دارای چندین بخش و صدها روستا می باشد از لحاظ جغرافیایی به دو قسمت متفاوت ساحل- جلگه ای و کوهپایه ای- کوهستانی و در ارتباط با یکدیگر تقسیم می شود. بیشتر ساکنان قسمت ساحلی- جلگه ای به فعالیتهای زراعی و اندکی نیز به باغداری با زندگی در سکونتگاههای دایمی و ساکنان قسمت کوهپایه ای- کوهستانی به فعالیتهای دامداری پرداخته که عمدتاً کوه نشینان و نیمه کوچ نشینان (نیمه نومادیسم) دائم را شامل می شوند. که با توجه به هویت آنها در قالب ایل و متشکل از: تیره، طایفه، ده ده زوئه و کوچ (خانوار) مورد مطالعه قرار داد. (مولایی 84) که در این راستا به جهت تقویت و حفظ ساختار فوق نیاز به تمهیدات و الزامات و رهیافت های خاص خود دارد. و با توجه به نقش فوق العاده ای که این نیمه کوچ نشینان در تامین گوشت قرمز و سایر فراورده های پروتئینی دارند دولت به مفهوم واقعی باید آنها را زیر چتر حمایتی خود قرار داد.

کلیدواژه ها:

تحولات ، تاریخی ، فرهنگی ، اجتماعی ، نیمه عشایری تالش