شخصیت پردازی بیهقی در باب خوارزم

باب خوارزم بخش بازمانده از مجلد دهم تاریخ بیهقی است که نویسنده در آن به توصیف خاندان مامونیان و نوع ارتباط آنها با محمود غزنوی پرداخته است. نویسنده در اینباب با شخصیت های گوناگون سر و کار دارد و هر کدام از آنها را با جزییات کامل و ویژگی های برجسته تشریح کرده است و همین نکته یعنی توجه به جزییات و خلاقیت در عرصه شخصیت پردازی باعث تفاوت کار او با سایر مورخان شده است. هرچند بیهقی در این اثر با شخصیت های واقعی روبه روست،اما همچون نویسنده ای ماهر با نشان دادن ویژگی های بیرونی و درونی شخصیت ها چهره ای ملموس از آنان به خوانندگان ارایه میدهد. هدف نویسنده در این مقاله بررسی شخصیت های باب خوارزم و توصیف خلاقیت بیهقی در داستان پردازی است. نتیجه تحقیق نشان میدهد نه تنها بیهقی برای روایت این داستان از شخصیت هایی با ویژگی های متنوع کمک گرفته است از جمله سلطان محمود خودرای، میمندی زیرک، خوارزم شاه مظلوم، یعقوب جندی سخن چین و بد ذات و... بلکه در کنار ارایه آنها به عنوان شخصیت هایی تاریخی، همانند داستان نویسی ماهر به توصیف شخصیت ها از طریق عمل آنان پرداخته و به این وسیله خواننده را با خود همراه کرده است.

کلیدواژه ها:

شخصیت پردازی ، باب خوارزم ، بیهقی ، توصیف ، خلاقیت