سیاستپژوهی در حوزه گردشگری جمهوری اسلامی ایران: چالشها و فرصتها

نقش گردشگری در توسعه اقتصادی منجر به توجه بسیاری از کشورها به این صنعت شده است. این کشورها با عنایت به گردشگری در اخذ سیاستهای کلان، موجبات توسعه ملی و بینالمللی خود را فراهم ساختهاند. در این میان کشور ماعلیرغم پتانسیلهای بالای خود در جذب گردشگران از جایگاه جهانی قابلتوجهی در صنعت گردشگری برخوردار نیست. ازاینرو این سؤالات مطرح میشود که آیا بهواقع عدم توجه سیاستهای بالادستی، مانع حضور پررنگ این صنعت در اقتصادکشور ما شده است؟ آیا سیاستهای کلان کشور با توسعه گردشگری منافات دارد؟ در پاسخ به این پرسشها، مقاله حاضر،بهمرور اسناد بالادستی سند چشمانداز بیستساله، سیاستهای کلی نظام، مصوبات شورای عالی انقلاب، مصوبات شورایعالی میراث فرهنگی و گردشگری و قوانین توسعه در ارتباط با گردشگری پرداخته است. نتایج نشان داد که سیاستهایکلان کشوری بارها به صورت مستقیم و غیرمستقیم گردشگری را خطاب قرار دادهاند. آنچه در این میان نادیده گرفته شده است نقش ابزارگونه گردشگری در تحقق بسیاری از این سیاستها و رهنمونهای کلان کشوری است. این در حالی است کهاسناد و تحقیقات بینالمللی مبین نقش حائز اهمیت گردشگری در تحقق بسیاری از اهداف نظیر اشتغالزایی، توسعه صادرات غیرنفتی، توانمندسازی بانوان، حفظ مواریث ملی، افزایش اعتمادبهنفس و هویت ملی، توسعه روستایی و غیره هستند؛ لذا سیاستهای کلان کشور در انطباق با توسعه گردشگری قرار دارند و آنچه باید مورد توجه قرار گیرد بهکارگیری صحیح گردشگری در نیل به مقاصد مدنظر اسناد بالادستی است

کلیدواژه ها:

گردشگری ، اسناد بالادستی ، سیاستگذاری