الگوی اسلامی گردشگری به عنوان یک ارتباط میانفرهنگی
محل انتشار: اولین همایش بین المللی علمی راهبردی توسعه گردشگری جمهوری اسلامی ایران، چالش ها و چشم اندازها
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,265
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
BCIT01_202
تاریخ نمایه سازی: 17 اسفند 1393
چکیده مقاله:
گردشگری در آغاز هزاره سوم میلادی به عنوان یکی از مهمترین فعالیتهای بشری شناخته شده و در جمهوری اسلامی ایران نیز پس از گذشت فراز و نشیبهای بسیار، این مسأله در دوره کنونی مورد توجه جدی قرار گرفته است. در لزوم توجهجمهوری اسلامی ایران به موضوع توسعه گردشگری هیچ شکی وجود ندارد. این موضوع هم با ملاک قرار دادن توصیه ها و اوامر دینی قابل اثبات است و هم با در نظر گرفتن نقش گردشگری در طول تاریخ تمدنهای بشری. در جهان معاصر نیزاهمیت نقش ارتباطی گردشگری در مقابل سیطره رسانههای توده قابل انکار نیست. مسأله اساسی در این میان، ابهام و یااختلافی است که میان سیاستگذاران کشور در زمینه تبیین هدف از توسعه گردشگری وجود دارد. با توجه به این نکته که این موضوع یک فعالیت چندوجهی در عرصه عمل و یک مطالعه چندرشتهای در عرصه نظر است، تا کنون مطالعات و اظهارنظرهای گوناگونی از زوایای مختلف در خصوص آن صورت گرفته است. برخی گردشگری را اساساً پدیدهای اقتصادی و جایگزینی مناسب برای نفت میدانند که کارکردهای مثبت فرهنگی نیز دارد. در مقابل، برخی دیگر نیز آن را یک ارتباطمستقیم و میانفرهنگی و با توجه به اهداف فرهنگی انقلاب اسلامی، یک ضرورت برای جمهوری اسلامی میدانند کهمیتواند منافع اقتصادی قابل توجهی نیز به دنبال داشته باشد. اگرچه در توسعه این امر در ایران تا کنون رویکرد اقتصادی در عمل حاکم بوده است، اما به نظر میرسد توفیق چندانی در ایجاد توسعه اقتصادی بر اساس گسترش گردشگرینداشتهایم. مطالعات جهانی نشان میدهد که لزوماً در همه کشورها، توسعه گردشگری درآمد سرشاری را نصیب مردم این کشورها نمیکند. بر این اساس نمیتوان هدف کشورهای فعال در صحنه گردشگری معاصر را تنها منافع اقتصادی حاصل ازآن دانست. مطالعه سیر تحول گردشگری در زندگی بشر نیز نشان میدهد که این فعالیت همواره در طول تاریخ با انگیزههاو منافع فرهنگی پیوند نزدیکتری داشته است. در واقع بسیار پیش از ظهور انواع جدید گردشگری، این فعالیت به عنوان یک حرکت فرهنگی در طول تاریخ در جهان بشریت وجود داشته و منشأ آثار بسیاری در تولد و گسترش تمدنها بوده است.همچنین در دوران معاصر بررسی جهت گردشگری میان کشورهای گوناگون همین موضوع را تأیید میکند. این مطالعات نشان میدهد مردم کشورهایی که سابقه حضور جدی در کشوری دیگر را داشتهاند، در دوران معاصر نیز بیشترینگردشگران این کشورها را تشکیل میدهند. در مقابل، مردم کشورهای میزبان نیز هر گاه قصد گردشگری داشته باشند،کشورهای این میهمانان ناخوانده را در اولویت قرار میدهند. علاوه بر این پیشبینیهای سازمان گردشگری جهانی نیز بر این واقعیت تأکید میورزد که ماهیت گردشگری در هزاره سوم میلادی به سوی فرهنگ و ارتباطات میانفرهنگی سیرخواهد نمود. تلاش برای طراحی الگویی مناسب برای توسعه گردشگری بر اساس یک نگاه ارتباطی میانفرهنگی و برآمده از دل معارف غنی مکتب اسلام، میتواند ضمن فراهم ساختن بستری منطقی برای نقد جریان موجود گردشگری در جهان معاصر و در جمهوری اسلامی، جایگاه کشور ما را در آینده این پدیده مهم بینالمللی تبیین کند و از این رهگذار کمک بسزایی باشد در ترسیم الگوی جهانی حکومت اسلامی در برابر سلطه فرهنگی تمدن غرب.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمدهادی همایون
دانشیار دانشکده معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق (ع)
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :