بررسی عفونت سارکوسیستی در گوسفندان به روش های مختلف در استان مازندران

آلودگی به سارکوسیست یکی از شایع ترین عفونت های تک یاخته ای مشترک بین انسان و دام می با شد که تو سط گونه های مختلف سارکوسیستیس ایجاد می شود. برخی از گونه های سارکوسیستیس می توانند ضررهای هنگفت اقتصادی ناشی از بیماری در دام و انسان به همراه دا شته با شند. نشخوارکنندگان میزبان وا سط این بیماری هستند. هدف از این مطالعه میزان آلودگی به سارکو سیست در گو سفندان کشتار شده در کشتارگاه های استان مازندران بود. در مطالعه حا ضر، آلودگی سارکوسیست در گو سفندان کشتار شده با ا ستفاده از چهار روش مورد برر سی قرار گرفت. در مرحله اول، ۴۰۰ گو سفند کشتار شده در کشتارگاه های مازندران به صورت تصادفی طی یک سال انتخاب شدند. مری، ماهیچه های چهار سر ران، عضلات شانه، دیافراگم و قلب به صورت ماکروسکوپی مورد بررسی قرار گرفتند. در مرحله دوم، عفونت در ۱۵۰ لاشه با استفاده از سه تکنیک گسترش بافتی، با یا بدون رنگ آمیزی و هضم پپسین مورد بررسی قرار گرفت. درصد عفونت کیست های ماکرو سکوپی %۰/۵، %۰/۲۵، %۰/۵، %۰/۷۵ و %۰ برای مری، ماهیچه های چهار سر ران، عضلات شانه، دیافراگم و قلب بود. نوع میکروسکوپی در %۱۰۰ از تمام عضلات فوق دیده شد. به طور کلی، هضم پپسین به عنوان حساس ترین روش برای تشخیص سارکو سیستیس در گو شت شناخته شده ا ست. گرچه در بازر سی گو شت معمولی، %۰/۷۵ از حیوانات در معرض کیست سارکو سیست قرار دا شتند اما ۱۰۰٪ حیوانات به کیست های میکرو سکوپی آلوده بودند. بنابراین برای پی شگیری از آلودگی انسانی بایستی بدون توجه به نتایج بازرسی لاشه، گوشت ها قبل از مصرف، منجمد یا کاملا پخته شوند.

کلیدواژه ها:

سارکوسیستیس ، گسترش بافتی ، گوسفند ، مازندران ، هضم پپسین.