عسل، انرژی طبیعی و درمانگر ایده آل

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 339

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BEEPC01_114

تاریخ نمایه سازی: 17 مرداد 1398

چکیده مقاله:

زنبورهای عسل حشراتی فوق العاده باهوش هستند با قدرت یادگیری و دستگاه های بویایی، بینایی و هوانوردی پیچیده، همراه با خاطره پردازی پیشرفته، که به وسیله ی آن میتوانند بهترین، اقتصادی ترین، مقرون به صرفه ترین و پرانرژی ترین منابع شهد گلها را بیابند. در حین چرا آنان استراتژی هایی در پیش می گیرند که مشتمل است بر محاسبات مربوط به فاصله ی پیموده شده، مدت زمان طی شده در طول پرواز و مقدار انرژی صرف شده که مصرف انرژی کارآمد و مقرون به صرفه ی غذا در برابر مقدار شهد برداشتی را امکان پذیر می سازد. چنین به نظر می رسد که این نسبت 1:1 فروکتوز به گلوکز درعسل برای بیودینامیک زنبورعسل و تامین سوخت برای مغز و تقاضاهای مرتبط با حرکت در حالت بهینه قرار دارد یعنی همان چیزی که در انسان دیده می شود. عسل وقتی به شکل خردمندانه بعنوان جزئی از رژیم غذایی سالم مصرف گردد، تولید گلیکوژن بدن را بهینه می سازد وقتی پیش و در حین ورزش در طول روزکاری و پیش از استراحت خورده شود، خوابی راحت و بدون استرس را در طول شب به همراه دارد. در حین استراحت عسل آزاد شدن ملاتونین را که برای خواب با کیفیت، بهبودی، ترمیم و ساختن بافت های تازه و ایجاد حافظه درازمدت برای بازیافت در آینده مورد نیاز است را تسهیل می نماید. عسل شفابخش است، به کبد با میزان مناسب ذخیره گلیکوژن سوخت رسانی می کند. گلیکوژن کبد سوخت مغز است. میزان غیرکافی گلیکوژن کبد باعث آزاد شدن گلوکوکورتیکوئید هایی می شود که برای تولید سوخت های جایگزین برای مغز نیاز است. تولید مزمن گلوکوکورتیکوئید ها با استرس های سوخت و سازی و اکسیداسیون بین سلولی ارتباط دارد. استرس های سوخت و سازی و اکسیداسیون بین سلولی منجر به افزایش خطرابتلا به بیماری ها می شود. نتیجه ی مصرف منظم عسل کاهش استرس های سوخت و سازی و اکسیداسیون بین سلولی و در مجموع کاهش خطر ابتلا به بسیاری از بیماری ها است. عسل برای بسیاری از بیماری ها مثل دیابت (بیماری قند)، افزایش تری گلیسیرید های خون، چاقی بزرگسالان و کودکان، اختلالات خواب، افزایش فشار خون، اختلالات معده ای- روده ای، عملکرد سیستم ایمنی، افزایش هموسیستئین در خون و برای بهبود حافظه و کاهش اضطراب، بهبود فعالیت های مغزی، کاهش ابتلا به برخی از انواع سرطان، درمان جنون، آلزایمر و دیگر بیماری های مخرب اعصاب، سوخت و ساز کبد و فعالیت سم زدایی آن مفید شناخته شده است. همچنین تحقیقات در زمینه خواص درمانی عسل درموارد دیگری نظیر تب تیفوئید، سل مقاوم و تب دره نتایج قابل توجهی داشته که اثرات درمانی عسل را توسعه بیشتری می دهد.

نویسندگان

سید مرتضی صفوی

دانشیار تغذیه بالینی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، مدیرعامل شهرک سلامت اصفهان