تاثیر نور درخشان بر خستگی و خواب آلودگی پرستاران نوبت کار شیفت شب

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 444

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BEMED03_105

تاریخ نمایه سازی: 5 تیر 1398

چکیده مقاله:

: در این مطالعه تاثیر نور درخشان بر پرستاران را بر خستگی و خواب آلودگی پرستاران بررسی کردیم. روش بررسی: به پرستار خانم سالم از بین پرستاران شب کار که نوبت کاری ثابت داشتند، به صورت تصادفی انتخاب شدند. پرستاران به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند، که در مرحله اول به گروه مداخله نوردرخشان از طریق جعبه نوربر پرستاران تابیده شد و به گروه شاهد نوری تابیده نشد. نور درخشان با شدت 10000 لوکس به مدت نیم ساعت، پس از 4 ساعت از شروع نوبت کاری استفاده شد. در مرحله بعد از یک ماه بعد) جای دو گروه عوض شد و این بار به گروهی که در مرحله قبل نور درخشان نداده بودیم نور دادیم و برعکس - (Cross over) پیامدی که پس از انجام مداخله بررسی کردیم، روند تغییرات خستگی و خواب آلودگی بودند. خستگی (مقیاس آنالوگ دیداری)، و خواب آلودگی ( مقیاس کارولینسکا) طی 24 ساعت هرساعت اندازه گیری شد. نتیجه گیری: درمقیاس آنالوگ بصری خستگی، اکثر طول دوره روند تغییرات پاسخ در دو گروه خلاف هم است یعنی اگر گروه مداخله صعودی است گروه کنترال نزولی است. همچنین نقاط ماکزیمم و مینیمم دو گروه مشابه هم در ساعات یکسانی رخ داده است. مینیمم ترین نقطه پاسخ در گروه مداخله ساعت ، و برعکس همین ساعت در گروه کنترل نقطه ماکزیمم است. مقدار میانگین VAS در همه دوره زمانی در گروه مداخله و کنترل متفاوت است و تفاوت معنی داری دارد. ولی آزمون بونفرونی نشان داد که در بازه زمانی 20-19 میانگین VAS در هر زمان در مداخله و کنترل متفاوت نیست و تفاوت معنی داری ندارد. در مورد مقیاس خستگی کارولینسکا نیز روند تغییرات در دو گروه مداخله و کنترل کاملا عکس هم هستند. در گروه مداخله ابتدا روند نزولی و بعد صعودی و سپس نزولی شده است ولی در گروه کنترل برعکس است. اثر مداخله بر پاسخ در همه دوره زمانی معنی دار است، یعنی میانگین KSS در گروه مداخله و کنترل تفاوت معنی داری دارند.

نویسندگان

مریم مقصودی پور

متخصص طب کار و فلوشیپ طب خواب، دانشیار دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، گروه ارگونومی، تهران

محمد پرخو

کارشناس ارشد ارگونومی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، گروه ارگونومی، تهران

سمانه حسین زاده

دکترای آمار حیاتی، دانشیار دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، گروه آمار حیاتی، تهران

محمد انصاری

دکترای بیوشیمی، استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشکده پزشکی، گروه بیوشیمی، تهران