بررسی رابطه ظرفیت انجام کار فیزیکی (PWC) با شیفت کاری، سن، سابقه کاری و BMI در یکی از کارخانه های شهر رشت

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 902

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BEMED03_178

تاریخ نمایه سازی: 5 تیر 1398

چکیده مقاله:

مقدمه: بر خلاف پیشرفت های تکنولوژیک که در قرن حاضر حاصل گشته و علی رغم استفاده روز افزون از دستگاه های خودکار در امر تولید، باز هم بهره گیری از نیروی جسمانی انسان در مشاغل گوناگون اجتناب ناپذیر است. شناخت ظرفیت های فیزیکی و روانی انسان یکی از مباحث مهم در ارگونومی می باشد و آگاهی از ظرفیت جسمی افراد در شرایط مختلف می تواند کمک زیادی جهت انتخاب افراد مناسب برای کار داشته باشد. اندازه گیری ظرفیت انجام کار فیزیکی (PWC) در ایجاد تناسب فیزیولوژیک بین کارگر و کار اهمیت دارد. هدف از انجام این مطالعه برآورد ظرفیت انجام کار فیزیکی و تعیین عوامل موثر بر آن در کارگران است. مواد و روش: در این مطالعه مقطعی، 40 نفر از کارگران مرد یکی از کارخانجات استان گیلان که به روش تصادفی ساده انتخاب شده بودند، شرکت نمودند. پرسشنامه به عنوان یکی از ابزارهای گردآوری داده ها استفاده شد. این پرسشنامه شامل اطلاعات دموگرافیک و پارامترهای سن، قد، وزن، BMI، سابقه کاری ، نوبت کاری و فعالیت های ورزشی بوده است. ابتدا اندازه گیری Max VO2 با روش Shahnavaz & Tuxworth انجام گرفت و سپس با استفاده از روابط موجود، PWC برای تمامی افراد محاسبه شد. بررسی ارتباط بین متغیرهای دموگرافیک با PVC با روش تحلیل رگرسیون و مقایسه میانگین PWC در گروه های دوتایی با آزمون test - t صورت گرفت. یافته ها: ظرفیت انجام کار فیزیکی در کارگران 5/34±0/49 کیلوکالری بر دقیقه برآورد شد. نتایج نشان داد که ظرفیت انجام کار فیزیکی با سن وقد کارگران دارای ارتباط معنی دار نمی باشد(005/0≥P value )، اما بین ظرفیت انجام کار فیزیکی و وزن، فعالیت های ورزشی و BMI ارتباط معنی داری مشاهده شد (005/0≥P value) .میانگین ظرفیت انجام کار فیزیکی در افراد ورزشکار بیش از میانگین آن در افراد غیر ورزشکار بدست آمد. نوبت کاری، سابقه کاری، سن و قد ارتباطی با ظرفیت انجام کار فیزیکی در جامعه مورد مطالعه نداشتند. نتیجه گیری: وزن، BMI، فعالیتهای ورزشی از عوامل موثر بر ظرفیت انجام کار فیزیکی کارگران می باشد. نتایج این مطالعه می تواند راهنمای مناسبی در فرایند معاینات قبل استخدام به جهت انتخاب افرادی فراهم نماید که از نظر جسمی و فیزیولوژیکی توانایی انجام کار مورد نظر را دارند. ارزیابی صحیح توانایی جسمانی کارکنان از دیدگاه اقتصادی برای کارفرمایان اهمیت زیادی دارد و یکی از راه های افزایش بهره وری منابع انسانی در سازمان ها و صنایع است. توانایی جسمانی یکی از اساسی ترین پارامترها برای طراحی ایستگاه های کاری و انتخاب صحیح کارکنان برای شغل های مختلف است. از طرف دیگر اگر توانایی های جسمانی و روانی کارکنان متناسب با نیازمندیهای شغلشان نباشد، باعث به وجود آمدن مسائل بهداشتی، نقص در ایمنی کارگران و کاهش تولید و افزایش هزینه های مرتبط با ترک شغل خواهد شد

کلیدواژه ها:

نویسندگان

پگاه سلیمی پرمهر

دانشجوی کارشناسی ارشد ارگونومی، دانشکده سلامت ایمنی و محیط زیست، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی،

علیرضا قربانپور

دانشجوی کارشناسی ارشد ارگونومی، دانشکده سلامت ایمنی و محیط زیست، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

نازیلا بهرامی

فارغ التحصیل کارشناسی بهداشت حرفه ای، دانشگاه علوم پزشکی زنجان،