ارزیابی خانه های سنتی و معاصر در شهر تبریز ،بافت مورد مطالعه بناهای دوره قاجاری و پهلوی

با نگاه به مصرف انرژی در زمان حال و مقایسه آن با گذشته، یعنی زمانی که سوخت های فسیلی و ... به منظور تطبیق هر چه بیشتر فضای زندگی با شرایط آب و هوایی در دسترس نبودند می توان دریافت که گذشتگان به تنهایی با کنار آمدن با عوامل اقلیمی نامناسب به وسیله فنون اقلیمی، توانستند محیطی امن همراه با آسایش را پدید آورند. دوره قاجار، دوره تفاوت در ارزش ها و اندیشه های معمارانه و تنوع در گرایش ها و شیوه های معماری شهری است. این تنوع و تضاد که متاثر از عوامل گوناگون و رویکردهای مختلف سنت و تجدد است بیش از همه در حوز ه معماری مسکونی نمود پیدا می کند و ساختار یکنواخت خانه های شهر را به عرصه تفاوت می کشاند، تفاوتی که در تمامی اجزای تشکیل دهنده یک خانه ، از فضای ورودی تا فضای داخلی رخ می نماید. بدین روی سعی شده به برر سی خانه های دوره قاجار و پس از آن دوره پهلوی پرداخته شو د، تا چگونگی تغییرات مذکور مورد مطالعه قرار گیرد. با دانستن چگونگی تغییرات در معماری تحت تاثیر روابط انسانی و اجتماعی در دوره های مختلف، می توان در آینده معماری پاسخگو را با توجه به شرایط جدید روابط انسانی پیش بینی نمود. مسکن سنتی ایرانی نمود کامل هم آوایی محیط و انسان است . هدف از تحقیق در نوشتار حاضر چهار خانه به صورت تصادفی در تبریز در نظر گرفته شده به گونه ای که دو خانه مربوط به دوره قاجار و دو خانه دیگر مربوط به دوره پهلوی باشند سپس به مقایسه تطبیقی اجزای مختلف ساختمان ها در دو شاخه پرداخته شده است. در نتیجه تحول جوامع ان سانی، معماری نیز د ستخوش تغییراتی می شود. در همین راستا در پژوهش حاضر مشخص شد با تغییر انسان سنتی به مدرن خانه ی او از منظر کمی و کوچک و از منظر کیفی به وسعت جهان بدون مرز گردیده است. این پژوهش تلاش دارد ضمن معرفی الگوی خانه سازی سنتی در شهر تبریز ، نقش و تاثیر الگوهای سنتی و بومی را در ساختمان سازی امروزی برای رسیدن به یک راه حل که همان اصول رعایت شده در ساختارهای سنتی برای همسازی با اقلیم است بررسی نماید و همچنین پیامدهایی بی توجهی به داشته های غنی خانه سازی بومی را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

خانه های سنتی ، بناهای دوره قاجاری و پهلوی ، محیط و انسان ، مسکن سنتی ایرانی