نقش سیلیکون در افزایش تحمل تنش خشکی در گیاه توت فرنگی در شرایط تلقیح با قارچ میکوریز آربوسکولدار

سیلیکون به عنوان عنصر مفید برای رشد گیاهان نقش مهمی در مقابله با تنش های زیستی و غیر زیستی دارد. در این پژوهش تاثیر سیلیکون روی تحمل تنش خشکی در حضور یا عدم حضور قارچ میکوریز آربوسکول دار G. Clarum در گیاه توت فرنگی var. ParusFragaria × ananassa بررسی شد. تیمارها شامل سه سطح آبیاری (ظرفیت مزرعه ای (FC) %35 ، (FC) %75 ،(FC)) دو سطح تلقیح (با یا بدون قارچ میکوریزی) و دو سطح سیلیکون (بدون کاربرد و کاربرد 3 میلیمولار سدیم متاسیلیکات) بود. گیاهان به مدت 6 هفته تحت شرایط اتاق رشد قرار گرفتند. تولید ماده خشک، سرعت فتوسنتز و پروتیین در گیاهان با تنش خشکی کاهش قابل توجهی داشته و برعکس، قند محلول و پرولین برگ به ترتیب تا 2 و 10 برابر انباشته شد. تحت تنش کمبود آب، ترکیب سیلیکون و تیمار با قارچ میکوریزی موجب افزایش معنی دار قابل توجه وزن خشک اندام هوایی، ریشه، محتوای نسبی آب، سرعت فتوسنتز، غلظت پروتیین، غلظت روی، مس، منگنز و تحریک سیستم دفاع آنتی اکسیداتیو شامل آنزیم های سوپر اکسید دیسموتاز، آسکوربات پراکسیداز، کاتالاز و پراکسیداز گردید و نیز باعث کاهش انباشتگی اسمولیت ها و مالون دیآلدیید شد. اثر سودمند سیلیکون و قارچ میکوریزی شامل حفظ سطح فتوسنتز و تامین عناصر کم مصرف بوده است.برهم کنش مثبت قارچ میکوریزی و سیلیکون ممکن است ناشی از افزایش رشد ریشه و فتوسنتز برای افزایش کلنی دار شدگی ریشه با قارچ میکوریزی توسط سیلیکون باشد.

کلیدواژه ها:

سیلیکون ، تنش خشکی ، توت فرنگی ، قارچ میکوریزی آربوسکولدار ، دفاع آنتی اکسیداتیو ، کمبود عناصر غذایی