کدامین نقش آنزیم IMPDH کاتالیتیک و یا رونویسی را می بایست در طراحی داروهای ضدسرطان، هدف قرار داد

نوکلیوتیدهای پورینی علاوه بر نقش تنظیمی در بسیاری از واکنش های بیوشیمیایی و نیز تامین واحد جاری انرژی سیستم بیولوژیکی، از اجزاء لاینفک ساختار اسیدهای نوکلییک می باشند. در مطالعه پیش رو، هدف ارزیابی سهم مشارکت فعالیت رونویسی آنزیم اینوزین منوفسفات دهیدروژناز IMPDH در تمایز اریتروییدی سلول های K562 تحت تاثیر MPA در مقایسه با فعالیت کاتالیتیکی آن در این پدیده بوده است. نتایج بیانگر این واقعیت است که یک میکرومولار از مهار کننده اختصاصی MPA قادر به مهار 40 درصد فعالیت کاتالیتیکی، احیای 75 درصد تمایز اریتروییدی و 70 درصد مرگ سلولی می باشد. مضافا، مشاهدات ما نشان دهنده افزایش غلظت آنزیم IMPDH در هسته سلول به دنبال تیمار سلول ها با MPA برای مدت بیش از 24 ساعت می باشد. در مقابل، تیمار سلول ها با غلظت های متفاوت siRNA مربوط به IMPDH، علیرغم کاهش 80 درصدی سطح بیان ژن آنزیم IMPDH و القاءآپپتوز در 70 درصد سلول ها، موجب تمایز اریتروییدی سلول ها نشده و بعبارت دیگر تحت شرایط فوق، مرحله تمایز حذف و سلول ها وارد مرحله مرگ می شوند. با توجه به وجه مشترک هریک از دو روش فوق (مهار فعالیت کاتالیتیکی و سرکوب بیان آنزیم) و یک وجه تمایز آنها (تغییرات در غلظت درون سلولی IMPDH) و نیز با توجه به اثرات متضاد غلظت درون سلولی آنزیم بر القاء تمایز، چنین به نظر می آید که علاوه بر فعالیت کاتالیتیکی، فعالیت رونویسی آنزیم در القاء تمایز سلولی، که یقینا نیاز به تحقیق بیشتر دارد، نقش بارزی را ایفا می نماید که این امر زمینه را برای رویکرد به طراحی مهارکنندگان آنزیم IMPDH بر اساس فعالیت رونویسی آن فراهم می آورد.

کلیدواژه ها:

اینوزین منوفسفات دهیدروژناز ، فعالیت کاتالیتیکی ، فعالیت رونویسی