اثرات مهار رشد و کشندگی مشتقاتی از خانواده دیتیوکاربامات ها بر روی رده ی سلولی 562 K لوسمی میلوییدی انسان

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 287

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BIOCONF19_332

تاریخ نمایه سازی: 22 دی 1396

چکیده مقاله:

لوسمی میلوییدی مزمن CML یک بیماری بدخیم خونی است که اغلب با نوعی اختلال کروموزمی همراه می باشد. تلاش های گسترده ای برای یافتن داروهای شیمیایی خاص جهت مهار رشد و از بین بردن این سلول های بدخیم به کار رفته است. خانواده دی تیوکاربامات از جمله ترکیبات موثری هستند که تاکنون اثر مهار رشد و القای آپوپتوزی چندین ترکیب از این خانواده در سلول های سرطانی به اثبات رسیده است. در مطالعه حاضر اثرات ترکیباتی از مشتقات خانواده دیتیوکاربامات بر مهار رشد و کشندگی سلول مورد مطالعه قرار گرفت. در ابتدا قدرت ادامه حیات viability و مهار رشد سلول های 562 K تیمار شده با ترکیبات مورد نظر در غلظت 10-120 میکرو مولار در مدت 24، 48 و 72 رشد و تکثیر در مدت 72 ساعت توسط ترکیب فعالی از این خانواده DTC-A1 می باشد. در ادامه با رنگ آمیزی توسط آکریدین اورنج و اتیدیوم بروماید، ژل الکتروفورز و بررسی چرخه سلولی با استفاده از دستگاه فلوسایتومتری القای مرگ سلولی آپوپتوزی در این سلو ل ها، تایید گردید.

نویسندگان

لعیا خوش طبیعت

گروه زیست شناسی جانوری، دانشکده علوم طبیعی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

مجید مهدوی

گروه زیست شناسی جانوری، دانشکده علوم طبیعی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران

غلامرضا دهقان

گروه زیست شناسی جانوری، دانشکده علوم طبیعی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران