بررسی تمایل اتصال وینکریستین به هیستون H1 در مقایسه با هیستون های Core در محلول

لاتین DNA در اطراف اکتامر هیستونی ساختار نوکلیوزوم را ایجاد می کند. پنج هیستون اصلی عبارتند از هیسون H1 و چهارهیستون مرکزی (H2A, H2B, H3 and H4) که اکتامر هیستونی را تشکیل می دهند. وینکریستین به عنوان یک داروی ضد سرطان آلکالوییدی است که عملکرد خود را از طریق اتصال به توبولین و کروماتین انجام می دهد. در این مطالعه برای اولین باراتصال داروی وینکریستین با پروتیین های کروماتین، هیستون H1 و هیستون های کروماتین، هیستون در محلول با استفاده از روش های های اسپکتروسکوپی مانند فلورسانس CD و UV/Vis بررسی شد. نتایج نشان داد که وینکریستین سبب کاهش جذب هیستون H1 و هیستون های Core در 210 نانومتر شده است (هیپوکرومیسیتی) و همچنین نشر فلورسانس پس از تهییج در 278 نانومتر نیز به صورت وابسته به غلظت دارو کاهش می یابد. مطالعات CD نشان داد که وینکریستین سبب تغییرات ساختار دوم هیستون ها شده است. در تمام مطالعات اثر دارو بر هیستون H1 بیشتر از هیستون های Core بوده است، این نتایج تمایل بالای داروی ضد سرطان وینکریستین به هیستون H1 در مقایسه با هیستون های Core را نشان می دهد. این داده ها حاکی از آن است که پروتیین های هیستونی خصوصا هیستون H1 می تواند به عنوان هدف جدیدی برای مکانیسم عمل داروی وینکریستین در سطح کروماتین باشد

کلیدواژه ها:

هیستون Core ، H1 ، هیستون ، کروماتین ، وینکریستین