تحریک رشد، بقاء و مقاومت در برابر استرس در Artemia urmiana پرورش یافته در پساب فاضلاب

به دلیل محدودیت در بهره برداری از منابع آبی سالم، پرورش آبزیان در این منابع نمی تواند تقاضای روزافزون نسبت به این محصولات را برآورده سازد. آرتمیا از جمله مدل های تحقیقاتی مهم و مهمترین غذای زنده در صنعت آبزی پروری می باشد که همیشه پرورش آن بصورت صنعتی مورد توجه بوده است. در این تحقیق 4 جمعیت مختلف Artemia urmiana Günther 1890، متعلق به نواحی مختلف دریاچه ارومیه، در شوری 75 گرم در لیتر در 2 تیمار آب معمولی و پساب کلر زنی شده فاضلاب شهری ارومیه پرورش داده شد. تغذیه با ترکیبی از جلبک های تک سلولی و مخمر تک سلولی بر اساس پروتکل استاندارد انجام شد و میزان رشد و بقاء آرتمیا در روزهای اول، سوم، هفتم، یازدهم پانزدهم و بیستم مورد بررسی قرار گرفت. در انتهای دوره، مقاومت در مقابل استرس های شوری بالا ،180 ppt ،240 ppt ،280 ppt ،360 ppt 120ppt و دمای بالا ( 35 و 38 ) بر روی آرتمیاهای بالغ مورد بررسی قرار گرفت. این تحقیق نشان داد تفاوت های معنی داری مابین جمعیت های مختلف A. urmiama صید شده از نواحی مختلف دریاچه در رشد، بقاء و مقاومت نسبت به استرس های محیطی وجود دارد p<0.05 همچنین پرورش در پساب توانست نتیجه بسیار موفقی را در تمامی فاکتورهای رشد، بقاء و مقاومت نسبت به استرس های محیط در مقایسه با آب معمولی نشان دهد P<0.05

کلیدواژه ها:

آرتمیا ، استرس ، بقاء ، پساب فاضلاب شهری ، رشد