تولید زیاد لیپواکسیژناز نوترکیب Axolotls از اشریشیا کلیدر بیوراکتور آزمایشگاهی

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 336

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BIOCONF19_563

تاریخ نمایه سازی: 22 دی 1396

چکیده مقاله:

براساس مطالعات اخیر، آنزیم لیپواکسیژناز استخراج شده از دوزیستان در مقایسه با لیپواکسیژناز انسانی در درمان زخم موثرتر است. هدف این مطالعه تولید زیاد لیپواکسیژناز نوترکیب Axolotls نوعی سمندر مکزیکی با بررسی اثرات غلظت گلوکز و زمان القا روی مقادیر و سینتیک رشد باکتری و تولید پروتیین نوترکیب در بیوراکتور آزمایشگاهی می باشد. کشت غیرمداوم در یک بیوراکتور 3/5 لیتری با حجم کاری 1/5 لیتر با محیط کشت TB که PH و غلظت اکسیژن محلول آن به ترتیب در 7 و v/v 30-40% هوای اشباع نگه داشته شده انجام شد. دمای محیط کشت در قبل و بعد از القا به ترتیب 37 و Cͦ 37 بود. القا با افزودن IPTG mM 0/1 انجام شد. رشد سلول با اندازه گیری وزن خشک سلول بررسی شد. بیان لیپواکسیزناز نوترکیب با ژل SDS-PAGE و 12/5% پلی اکریلآمید آنالیز شد و با ژل دانسیتومتر کمی شد. پروتیین کل با روش برادفورد تعیین شد. اثر غلظت گلوکز و زمان القا در 3 سطح (غلظت گلوکز 5، 10 و g/1 20) و تراکم سلولی در زمان القا 10 و 5 و 1:OD600 با روش فاکتوریل کامل بررسی شد. نتایج آزمایش های بیوراکتور نشان داد که مقادیر بهینه غلظت گلوکز g/1 10 و تراکم سلولی در زمان القا OD600=5 می باشد. تحت شرایط بهینه در بیوراکتور g/1 3/54 پروتیین نوترکیب بدست آمد که از بالاترین مقادیر پروتیین نوترکیب است که تاکنون در اشریشیا کلی گزارش شده است.

نویسندگان

اسحاق بندانی

گروه بیوتکنولوزی دارویی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

ولی اله بابایی پور

پژوهشکده علوم و فناوری زیستی، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران، ایران

محمدرضا مفید

دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران

حسین وحیدی

دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران