بررسی نقش کاربری سنتی و بو مًی بادام کو هی در مدیریت پایدار منابع طبیعی( مطالعه موردی استان کرمان)

پایداری مفهومی استراتژیک است که شامل استفاده مطلوب از منابع طبیعی، تنوع ژنتیکی و حفظ اکوسیستم می باشد. بهره برداری های تک محصولی از منابع طبیعی مانند چرا و برداشت چوب عمده ترین عامل تخریب مراتع و جنگل ها است. یافتن پتانسیل های دیگر در بهره برداری با ایجاد فرصت های جدید شغلی و کاری یکی از اساسی ترین جنبه های موفقیت بهره برداری و مدیریت پایدار می باشد. در پژوهش حاضر سعی بر آن است کاربری های بومی متنوع جنس بادام کوهی در استان کرمان به عنوان نمونه ای از این توان معرفی شود. عدم شناخت کافی از این گیاه مانع جدی در احیای رویشگاه های تخریب یافته آن و برنامه ریزی به منظور مدیریت بهینه رویشگا های موجود خواهد بود. یافته های این تحقیق نشان می دهد جنس بادام کوهی دارای 4 گونه در استان کرمان است که عمده ترین کاربری های سنتی و بومی آن در جهت مدیریت پایدار شامل: دارویی، بهداشتی، و آرایشی، صنایع غذایی، صنایع دستی، نساجی، آهار پارچه، چسب و جوهر سازی می باشد. توجه به مسائلی چون برآورد تولید، افزایش جمعیت گونه های پر اهمیت تر این جنس و شناخت بیماری ها و آفات مهم آن پیشنهاداتی جهت مدیریت پایدار این منبع با ارزش می باشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت پایدار ، کاریری های مردمی ، بادام کوهی ، استان کرمان