میکروجلبک ها و حذف فلزات سنگین: چشم اندازهای آینده

زیست پالایی فرایند استفاده از ریززیست واره های خاص برای تبدیل آلاینده های خطرناک در خاک/آب به فراورده های بی ضرر می باشد. حضور فلزات سنگین در محیط به دلیل سمیت آن ها برای گیاهان و جانوران مشکل بزرگی است. از سویی، بازیافت فلزات سنگین از فاضلاب های صنعتی برای تبدیل به فلزات ضروری مورد توجه قرار گرفته است. جذب زیستی که از توانایی مواد زیستی برای حذف فلزات سنگین از محلول های آبی استفاده می کند، در چند سال اخیر توجه زیادی را در مقایسه با روش های سنتی به خود جلب کرده است. در میان انواع منابع میکروبی، میکروجلبک ها به دلیل حضور پلی ساکاریدها، پروتئین ها یا لیپید بر روی سطح دیواره های سلولی آن ها که حاوی چند گروه عملکردی از قبیل آمینو، هیدروکسیل، کربوکسیل و سولفات هستند و می توانند به عنوان جایگاه اتصال برای فلزات عمل کنند، ظرفیت بالایی در اتصال به فلزات دارند. میکروجلبک ها موجودات فتوسنتزکننده میکروسکوپی هستند که در محیط های دریایی و آب شیرین یافت می‌شوند. هدف از این مطالعه، بررسی میکروجلبک ها به عنوان جاذب های زیستی فلزات سنگین موجود در پساب کارخانجات بوده که توانایی استفاده از دی‌اکسیدکربن تولید شده در صنایع به عنوان منبع کربن و استفاده از نور خورشید به عنوان منبع انرژی را داشته و همزمان با حذف فلزات سنگین و تصفیه پساب، توده زیستی میکروجلبکی تولید می شود. این توده زیستی مصارفی چون خوراک دام، تولید سوخت زیستی، تولید اتانول زیستی، کود و غیره را دارد.

کلیدواژه ها:

پالایش زیستی ، میکروجلبک ها ، فلزات سنگین ، سوخت زیستی