معرفی برخی مدل های زیستی حذف فلزات سنگین از پساب ها

فلزات سنگین از جمله آلاینده‌های زیست محیطی هستند که مواجهه انسان با بعضی از آنان از طریق آب و مواد غذایی می‌تواند مسمومیت‌های مزمن و بعضاً حاد خطرناکی را ایجاد نمایند که از جمله آنان می‌توان به فلزاتی نظیر سرب، کادمیوم، جیوه، نیکل، روی، آلومینیوم، آرسنیک، روی، مس و آهن اشاره کرد. آلودگی فلزات سنگین یک مشکل موجود و در حال توسعه در جهان می‌باشد. در طول دهه‌های گذشته دولت‌های کشوری و فدرالی آئین نامه ای محیطی را برای محافظت کیفیت آب‌های سطحی و زیر زمینی از آلودگی فلزات سنگین وضع کرده اند. در واکنش به این آئین نامه تنظیمی کمپانی های زیادی توسعه داده شدند و محصولات شیمیایی را برای از بین بردن فلزات سنگین از فاضلاب ها، ارائه دادند. علاوه بر این بعضی از این محصولات قبلاً برای حذف آلودگی فلزات سنگین از آب های سطحی و زیر زمینی استفاده شده است. روش های مختلفی برای حذف فلزات سنگین و خارج نمودن آنها از محیط از جمله پساب‌های صنعتی وجود دارد که به طور عمده شامل روش های شیمیایی و بیولوژیکی می‌گردد. برای از بین بردن فلزات سنگین فاضلاب‌ها روش‌های زیادی ارائه شده است که شامل روش‌های حذف شیمیایی، روش تبادل یون، روش‌های الکترولیتی، روش جذب سطحی، روش اسمز معکوس (reverse-osmosis) ، روش الکترو دیالیز (electrodialytic)، تبخیر غلظتی، حذف زیستی، استخراج حلال، لخته شدن، فرایند تفکیک پیوسته می‌باشد. روش‌های دیگری نیز برای حذف فلزات سنگین وجود دارند که عبارتند از: حذف فلزات سنگین آب با استفاده از ذرات نانو و پدیده ی اسمز ، حذف فلزات سنگین به روش جذب بیولوژیکی از محلول‌های آبی، حذف فلزات سنگین از محیط آبی توسط جذب سطحی بر روی پوست موز اصلاح شده، استفاده از خاک اره در حذف فلزات صنعتی، حذف و یا کاهش غلظت فلزات سنگین سمی از محیط آبی به کمک امواج فرا صوتی، پاکسازی پساب‌های معدنی از کاتیون‌های سنگین با استفاده از زئولیت‌های طبیعی ایران. در این مقاله برخی روش های زیستی حذف فلزات سنگین از محیط های آبی معرفی می شوند.

کلیدواژه ها:

آلودگی ، فلزات سنگین ، روش های حذف زیستی ، پساب