همراه با صنعتی شدن شهرها و گسترش جوامع میزان آلاینده های زیستی رو به افزایش است. در این میان فلزات سمی به عنوان یکی از اصلی ترین نگرانی های زیست محیطی مطرح هستند که اگرچه بخشی از آلودگی محیط زیست با این فلزات منشا طبیعی دارد ]1[ اما فعالیت های انسانی مانند استخراج معادن، آبکاری فلزات، صنایع الکترونیک، چرم سازی، استفاده از کودهای شیمیایی در کشاورزی و باتری سازی موجب افزایش غلظت فلزات سمی در محیط های آبی و خاکی شده است]2[. اگر چه برخی از فلزات سنگین مانند مس، کبالت، منیزیم، روی و مولیبدن نقش بسیار مهمی در فرایندهای حیاتی موجودات زنده بازی میکنند و بهعنوان عناصر کمیاب برای ادامه رشد و بقا ضروری هستند، با این وجود غلظت بالای همین عناصر ضروری نیز میتواند خطرات جدی برای سلامتی موجودات زنده بوجود آورد. برخی از فلزات سنگین مانند کادمیوم، جیوه و سرب و شبه فلز آرسنیک نه تنها هیچ گونه نقش زیستی برای آنها شناخته نشده است، بلکه اثرات بسیار سمی برای موجودات زنده حتی در غلظتهای پایین از خود نشان میدهند]3[. برخی میکروارگانیسم ها با وجود آلودگی محیط به فلزات سمی توانایی رشد در این مناطق را دارند. این میکروارگانیسم ها از مکانیسم های گوناگونی جهت مقاومت به فلزات سمی بهره می گیرند. مانند استفاده از پمپ های افلاکس، به دام انداختن خارج سلولی فلزات، بیان پپتیدهای متصل شونده فلزات و استفاده از فلزات سمی در متابولیسم سلولی]4[. اکتینومسیت ها گروهی از باکتری های رشته ای، گرم مثبت با محتوی درصد GC بالا در ژنوم خود هستند که به فراوانی در زیستگاه های مختلف یافت می شوند]5[. این گروه از باکتری ها به دلیل داشتن بالاترین محتوی ژنومی در میان باکتری ها کاربرد گسترده در زیست فناوری، از جمله حذف آلاینده های زیستی دارند. رشد میسلیومیاین گروه از باکتریها باعث افزایش سطح در دسترس در جذب آلایندهها دراهداف پاکسازی زیستی محیط میشود. با توجه به لزوم استفاده از میکروارگانیسم های بومی در حذف آلاینده های محیطی و کاربری این میکروارگانیسم ها در حذف این ترکیبات، لازم است فراوانی میکروارگانیسم های مقاوم به فلزات سمی در خاک های ایران تعیین شود. هدف از این مطالعه جداسازی اکتینومیستهای مقاوم به فلزات سمی از خاکهای ایران و مقایسهی فراوانی و میزان مقاومت سویههای بارز و نادر جداسازی شده میباشد.