تاثیر کاهش عملکرد غده تیرویید بر وزن بیضه و بیان ژن کانکسین 43 ماکیانها متعاقب تحریک نوری

هورمونهای رشد و تیروییدی مسیول اصلی رشد و تکامل طبیعی حیوانات هستند . عواملی مانند شدت نور و یا کم کاری تیروییدی می توانند تمایز سلولهای سرتولی و متعاقبا روند بلوغ در پرندگان را به تعویق بیندازند. با پیشرفت بلوغ تولید پروتیین کانکسین43(Cx43) نیز افزایش می یابد. هدف از این مطالعه تاثیر کم کاری غده تیروییدی بر بیان ژن کانکسین43 و وزن بیضه در طی فرآیند بلوغ می باشد. تعداد 30قطعه جوجه خروس(Gallus Gallus) با سن 6هفنه، در قالب طرح کاملا تصادفی به دو گروه آزماشی شاهد و کم کاری تیروییدی(HypoT) تقسیم شدند. هر دو گروه آزمایشی از شرایط یکسان برخوردار بودند، بجز اینکه در گروه HypoT داروی پروپیل تیویوراسیل(PTU)، به عنوان ایجادکننده کم کاری تیرویید بمقدار1/0درصد در خوراک، در فاصله 6 الی 12 هفتگی گنجانده شد. در طول مدت آزمایش از 6 تا 18 هفتگی(دوره قبل از تحریک نوری) و نیز در 26 هفتگی(بعداز تحریک نوری) در فواصل زمانی هر 3 هفته تعداد سه پرنده از هر گروه آزمایشی جهت بررسی رشد بیضه و بیان ژن کانکسین43 کشتار شدند. وزن نسبی بیضه در هفته های9 و 12 در گروه شاهد از HypoT بالاتر بود(0.05> P)؛ درحالیکه بیان نسبی ژن کانکسین43 بین آنها تفاوتی نداشت(0.05 P) اما در وزن نسبی بیضه تفاوت معنی داری مشاهده نشد(0.05 P) ولی بیان نسبی ژن کانکسین43 تفاوتی نداشت(0.05