بررسی جایگاه «آب» در معماری باغ های ایرانی-اسلامی(شیوه آبیاری در باغ های ایرانی)

آب به عنوان مایه حیات اهمیتی زیادی در فرهنگها و اساطیر دارد ونقش آن فراتر از نقش عملکردی به مثابه نمادی از پاکی و زیبایی مورد توجه قرار گرفته است. معماری ایرانیان نیز با توجه به ویژگی منطقی و بومی آن همواره در صدد بوده تا به بهترین وجه ممکن از امکانات محیط و آب که یکی از مهم ترین آن به شمار می رود استفاده نماید و جدای از بحث عملکرد و نیاز فیزیکی همواره به دنبال آن باشد تا از وجه جمال و کمال آب نیز در ساخت بنا استفاده کنند لذا آب به عاملی در جهت سکون، تطهیر و آرامش تبدیل شد و در معماری و ساخت انواع بناها وارد شد که بارزترین حضور آن را در باغها شاهد هستیم. مقاله حاضر به بررسی نقش «آب» در طراحی و معماری باغهای ایرانی-اسلامی می پردازد و به بررسی راهکارهایی نظیر احداث باغها در زمین های شیب دار، ایجاد پلکان در مسیر آب، استفاده از جریان ملایم آب در کنار جریان تند می پردازد. آب در باغ ها به سه صورت راکد، روان و فورانی نمایش داده می شوندکه هر یک مفهومی خاص را تداعی می کنند و در این پژوهش به ویژگی ها و مثال هایی در این زمینه پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

آب ، معماری ، آبیاری ، باغ های ایرانی-اسلامی