سکنی گزینی در مسکن ایرانی- اسلامی

«سکنی» مفهوم گمشده معماری و مسکن امروز که ناشی از تغییر برداشت انسان مدرن از محیط می باشد، برداشتی که از خودبنیادی انسان مدرن سرچشمه می گیرد، خودبنیادی که بیگانی انسان و عالم را در پی داشت و قدسیت مکان را تباه نمود، قدسیت که دیگر در معماری وجود نداشت در واقع حکمت انسی جای حکمت قدسی را گرفت و دیگر مسکن نمودی از عالم قدسی نبود بلکه نمودی از سوبژکتیویسم (فاعل شناسا) می باشد و این مکان انتزاعی و ماندزی شده به میدان سودارگری انسانی بریده از عالم قدسی شد، معمار دکارتی با ساحت قدسی کاری نیست و مکان جایگاه تصرفی این انسان است تا برای سود بیشتر چنگ بزند در واقع این معمار دیگر در پی اتصال زمین و آسمان نیست و سعی در خلق شتاب گونه سرپناهی است تا انسان بریده شده از آسمان و از شتاب شهر مدرن که هر روز او را از سکنی دور می کند در خود جای دهد

کلیدواژه ها:

سکنی گزینی ، معماری ، مسکن ، عالم قدسی ، سوبژکتیویسم