تاثیر اقلیم بر معماری بومی مناطق گرم و خشک (نمونه موردی: شهر سمنان)

از عناصر اصلی و با اهمیتی که نقش اساسی و بنیادی در انتقال فرهنگ بومی ایفا می کند، بی شک معماری هر منطقه را می توان نام برد. از طرفی از دیر باز در معماری و شهرسازی سنتی شهرهای ایران، عامل اقلیم به عنوان یک پارامتر ویژه در طراحی مورد توجه بوده است. در کشور ما ایران، به علت دارا بودن چهار اقلیم متفاوت معماری های متفاوتی هماهنگ با اقلیم بوجود آمده است که در ساخت این محیط ها به کارگیری مواد و مصالح بومی که کمترین تاثیر نامطلوب بر محیط دارند، موجب پایداری و دوام محیط و بناها گردیده اند. از دیگر سو شناخت معماری بومی ایران متمرکز بر معماری اقلیم گرم و خشک بوده است. فرم های معماری بومی به منظور پاسخگویی به نیازها ساخته شده و دربرگیرنده ارزش، اقتصاد و فرهنگی است که به آن شکل می دهد. معماری کویر اندام هایی دارد که زمینه مناسب جهت بررسی شاخص های معماری بومی را پیش روی می نهد. هدف اصلی این مقاله معرفی معماری منطبق با اقلیم مناطق گرم و خشک ایران و نیز استفاده از معماری بومی در راه رسیدن به معماری پایدار می باشد. این مقاله درپی آن است تا بتواند چگونگی طراحی فضای معماری را دریک بستر فرهنگی براساس رویکرد بوم گرایی مورد بررسی قرار دهد. در این مقاله سعی شده تا با روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و با استفاده از روش های اسنادی، مشاهده مستقیم و تحلیل و تلفیق آن ها، زمینه های لازم برای تدوین طرحی در چارچوب مشخص برای بیان تاثیر گذاری اقلیم بر معماری بومی مناطق گرم و خشک مانند شهر سمنان، فراهم آید.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، معماری بومی ، مناطق گرم و خشک ، معماری پایدار ، سمنان