بررسی گونه شناسی معماری بومی در خانه های تاریخی – ییلاقی بوشهر

معماری بومی ، می تواند به هر نوع معماری که به یک مکان خاص تعلق داشته باشد ، اطلاق گردد. در خصوص معنای لغوی بوم در لغت نامه ها معنای سرزمین را مترادف آن دانسته اند و در معماری نیز واژه بوم به منطقه جغرافیایی خاص اطلاق می شود که دارای شرایط اقلیمی ،فرهنگی و جغرافیایی مشخص باشد . عوامل متعددی در شکل گیری معماری بومی موثرند و در نتیجه این تاثیرات معماری نمود های متفاوتی به لحاظ کالبدی می یابد.در این مقاله علاوه بر مفهوم شناسی معماری بومی به صورت عام، سعی شد تا با تمرکز بر شهر بوشهر گونه ای از معماری بومی آن معرفی و بررسی شود. در خصوص بافت تاریخی بوشهر مقاله و کتاب بسیار منتشر شده و در تمام آنها به محدوده چهار محل قدیم استناد شده، لذا در پیشینه تحقیق ،مطالب فوق به صورت گذرا بررسی خواهد شد. اما در حاشیه این بافت بناهایی تاریخی به همان قدمت یافت می شود که به لحاظ شکل شناسی و گونه کاملا متفاوت هستند و کمتر به آنها پرداخته شده. روش کار در این مقاله مبتنی بر روش مروری است و ضرورت بررسی این موضوع عدم توجه به بناهای حاشی های وییلاقی بوشهر است.هدف از این پژوهش معرفی این گونه خاص ،اهمیت آنها در شناخت فرهنگ و جغرافیای منطقه و ایجاد مسیری برای مقایسه این بناها با سایر بناهای همگون در حاشیه خلیج فارس و کشورهای عربی ، آفریقایی است.

کلیدواژه ها:

گونه شناسی ، معماری بومی ، بوشهر ، خانه تاریخی