آسیب شناسی و بررسی مشکلات موجود در بافت تاریخی محله عودلاجان و ارائه راهکارهایی در جهت بهبود آن

بافت تاریخی محله عودلاجان،گنجینه ای گرانبها از آثار تاریخی و فرهنگی را در خود جای داده است که با فرسودگی آن ها علاوه بر ساختار کالبدی،هویت فرهنگی و تاریخی شهر نیز در معرض خطر نابودی قرار گرفته و صرفا به یک محدوده ی شهری خاص و البته فاقد هویت تبدیل شده است که ارزش و منزلت آن را در دیدگاه عامه برای مسکن گزینی تنزل داده است.آنچه در این نوشتار علمی بر آن تأکید شده،بررسی عوامل موثر در فرسودگی فیزیکی بافت محله به عنوان یکی از محلات کامل شهر تاریخی تهران می باشد.روش تحقیق به کار گرفته شده از نوع توصیفی-تحلیلی است،که نتایج تحقیق نشان میدهد،عواملی از قبیل نبود روش های احیاء و مرمت،مهاجرت ساکنین بومی محله،ضروریات و نیازهای جدید زندگی،سلب امنیت روانی،آلودگی ناشی از رشد و گسترش حجم آوارها و زباله های شهری،بیشترین تأثیر را در فرسودگی این بافت داشته اند،به طوری که نقش قدمت را در فرسودگی کم رنگ نموده است.در پایان بومی کردن دانش احیاء و مرمت،اصلاح و بازسازی از جمله راهکارهای پیشنهادی در این پژوهش است.

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی ، بافت تاریخی ، هویت تاریخی و فرهنگی ، محله عودلاجان