راهکارهای پایدار آسایش اقلیمی شهر مراغه بر مبنای مدل های اوانز، اولگی و گیونی

عوامل اقلیمی چون درجه حرارت، رطوبت نسبی و جریان هوا در ترکیب با هم بر انسان تاثیر گذاشته و با آسایش فیزیکی او رابطه ی مستقیم دارند. شناخت این عوامل و استفاده از توانهای اقلیمی، یکی از مهمترین عوامل بهینه سازی مصرف انرژی در معماری است. هدف از این مقاله تبیین ویژگی ها و عناصر اقلیمی شهر مراغه به منظور شناخت قابلیت ها و ظرفیت های اقلیمی و ارائه راهکارهای عملی در مناطق سرد است. روش تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی با ابزار مطالعات کتابخانه ای و اسناد جمع آوری شده از اداره ی هواشناسی است. نوع معماری همساز برای آسایش انسان، بر اساس آمار و اطلاعات ایستگاه سینوپتیک مراغه برای سال های (1983- 2010) تعیین شده است. در ادامه جهت تعیین محدوده ی آسایش حرارتی، از شاخص های اوانز ، ماهانی، اولگی و گیونی استفاده شده و در نهایت استانداردهای اقلیمی عناصر مختلف مسکن استخراج گردیده است. نتایج نشان می دهد تعدادی از ماههای سال خارج از محدوده آسایش قرار دارد. بنابراین برای بهبود شرایط میکروکلیمایی، فضای درونی ساختمانها مستلزم به کارگیری مصالح ساختمانی مناسب، استفاده از تجهیزات فعال، در نظر گرفتن بازشوهایی با مساحت در حدود 20 الی 40 درصد مساحت دیوار و... می باشد. همچنین طراحان باید در برنامه ریزی شهری و معماری به ساخت بناهای سازگار با زاویه تابش زمستانی خورشید نیز توجه داشته باشند.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، شاخص آسایش ، مراغه ، معماری همساز با اقلیم