بررسی روند شکل گیری مقابر (آرامگاهی) در معماری ایران در دوره اسلامی

در زمان تثبیت حکومت اسلامی بر ایران، مجموعه بناهای آرامگاهی ارزشمندی ساخته شده که ساختار ویژه ای را در معماری تشکیل می دهند. هسته اولیه شکل گیری مجموعه های مزبور تدفین یک فرد شاخص مذهبی یا سیاسی بوده و سپس درهمان زمان یا در طول زمان های بعدی بناهای جانبی دیگری به به بنا افزوده شده است. نکته قابل تعامل در مورد این مجموعه ها بخصوص مجموعه های آرامگاهی مذهبی،تاثیر اساسی آنها بر روند گسترش بسیاری از شهرهای کوچک و بزرگ ایران در دوران اسلامی است،بدین معنا که در اغلب موارد مقابر و بناهای جانبی هسته مرکزی یک شهر شده اند. با توجه به اهمیت بنیادی این مجموعه ها در معماری ایران دوران اسلامی ، کنکاش و پژوهش در ابعاد مختلف مبدا و نحوه پیدایش و مبانی اعتقادی شکل گیری و توسعه آنها از اهمیت فراوانی برخوردار است. تحقیق حاضر برآن است تا با تعیین تاریخچه زمانی ظهور این فرم از معماری ،عوامل مؤثر بر تکوین و توسعه آن را دنبال می نماییم. تا بدین وسیله به شناختی دقیق تر و جامع تر از معماری مذهبی ایران دست یابد. با توجه به یافته های تحقیق،ابداع این شیوه در معماری ایران به احتمال قریب به یقین با جریانات تصوف ارتباط دارد که در این جهت قابل بررسی می باشد.

کلیدواژه ها:

آرامگاه ، دوره ، مجموعه ، مقبره.خانقاه