پیکره بندی فضای شهری در دوره قاجار

شهرسازی و معماری را می توان به عنوان یکی از پیچیده ترین و ملموس ترین و در عین حال ضروری ترین علوم انسانی دانست که از دیرباز مورد توجه متخصصین، طراحان و معماران در سراسر گیتی بوده است. تحولاتی که در فرهنگ های انسانی و دگرگونی های جوامع ایجاد می شود، بارزترین جلوه خود را در طراحی فضایی شهر یا بهتر بگوییم، سیمای شهر نمایان می سازد. مقاله حاضر، بر آن است که ضمن مرور زوایایی از فرهنگ غنی ایرانی و تاثیرات جهش های صنعتی، معماری و شهرسازی غرب و ظهور تکنولوژ ی های جدید و تاثیرات متقابل آن در طراحی شهری و فضاهای شهری در ایران زمان قاجار، وقایع مبهم و وسیله ارتباط بین وقایع معلوم با اطلاعات جدید صورت بندی و به بیان مختصر به تبیین، تشریح و تحلیل قالب های موضوع مبحث بپردازد.