بررسی اثرات نانو ذرات مغناطیس بر تحمل به شوری گیاه کنجد رقم جیرفت (gl 13) در مرحله جوانه زنی و گیاهچه

به منظور بررسی اثرات نانو ذرات مغناطیس، بر تحمل به شوری گیاه کنجد (رقم جیرفت gl 13) در مرحله جوانه زنی و گیاهچه ای، درپاییز سال 1393 آزمایشی فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در محیط آزمایشگاه (ژرمیناتور) و گلخانه به اجرا در آمد.در مرحله آزمایشگاه، تیمار نانو ذرات مغناطیس با 4 سطح (صفر)شاهد(، 30 ، 60 و 100 میلی گرم بر لیتر) و تیمار شوری با 6 سطح (صفر (شاهد)، 2/4، 4/8، 7/2، 10 و 15 دسی زیمنس بر متر)، در نظر گرفته شد. بذرهای جوانه زده روزی 1 مرتبه و به مدت 14 روز شمارش شد و سپس درصد و سرعت جوانه زنی گیاه اندازهگیری شد. در مرحله گلخانه، تیمار نانو با دو سطح (صفر و 60 میلی گرم بر لیتر) و تیمار شوری با 6 سطح شامل (شاهد، 1/5، 3، 4/5، 6 و 12 دسی زیمنس بر متر)، در نظر گرفته شدند. در این مرحله صفاتی مانند طول ساقه چه و ریشه چه و وزن تر و خشک این دو اندازهگیری شدند. نتایج نشان داد در مرحله آزمایشگاهی اثرات متقابل نانو درشوری های مختلف معنیدار شد و سطوح مختلف نانو باعث افزایش درصد و سرعت رشد گیاه در شوری های مختلف نسبت به شاهدشدند. از طرفی در مرحله گلخانه، نانو بر وزن تر ریشه کنجد اثر معنی داری در سطح 5 درصد داشت و باعث افزایش وزن تر ریشه از23/7 میلی گرم در تیمار شاهد به 32/7 میلی گرم در تیمار نانو شد. اثرت متقابل نانو و شوری بر طول ریشه و ساقه و وزن تر و خشکآنها در سطح 5 درصد معنیدار شد، به طوری که تیمار نانو در سطح 5 درصد توانست باعث افزایش طول ساقه، ریشه و وزن تر ایندو و کاهش وزن خشک ریشه و ساقه نسبت به شاهد شود. به طور کلی میتوان چنین نتیجه گرفت که ذرات نانو باعث افزایش جذبآب در گیاه کنجد در شرایط تنش می شود.

کلیدواژه ها:

کنجد (رقم جیرفت gl 13) ، شوری ، جوانهزنی ، نانو ذرات مغناطیس ، عملکرد