تاثیر فیزیولوژیک مخمرهای پروبیوتیک استخراج شده از روده ماهیان قزل آلا در پرورش Artemia urmiana و Artemia franciscana

به دلیل افزایش تقاضا برای آرتمیا از یک طرف و محدودیت های بهره برداری از منابع طبیعی نظیر دریاچه ارومیه به دلیل تغییرات اقلیمی پرورش مصنوعی آرتمیا اهمیت و جایگاه مهمی پیدا کرده است در سیستم های پرورش مصنوعی آرتمیا این موجود با مواد غذایی مختلفی همانند جلبک ها و مخمرهای تک سلولی پرورش داده می شود به دلیل بروز مشکلاتی جهت تهیه غذای آزمایشگاهی استاندارد آرتمیا به نام Lansy-pz در این تحقیق استفاده از انواع مخمرهای پروبیوتیک طبیعی مورد بررسی قرار گرفته است جهت شناسایی مخمرهای پروبیوتیک ابتدا دستگاه گوارشی ماهیان قزل آلای پرورشی شهرستان ارومیه که از چندین ایستگاه پرورش تهیه شده بودند مورد بررسی قرار گرفت مخمرهای پروبیوتیک از دستگاه گوارشی ماهیان قزل آلا جدا و سپس توسط روش های آزمایشگاهی تکثیر شدند از چهار گروه مخمر های جدا شده از دستگاه گوارش و سپس برای تغذیه Artemia urmiana و Artemia franciscana استفاده شد. طول دوره پرورش 15 روز بود که در طول این مدت تمامی فاکتورهای رشد و بقای آرتمیا شامل درصد بقا و بیومتری در روز پانزدهم مورد برسی قرار گرفتند نتایج نشان داد که در A. urmiana مخمرهای پروبیوتیک کدگذاری شده به نام های A و D بیشترین درصد بقاء را داشتند در حالیکه در A.franciscana مخمر پروبیوتیک A بالاترین درصد بقاء را نشان داد (0.05>P). نتایج بیومتری روز 15 نشان داد که بیشترین مقدار رشد در هر دو گونه Artemia مربوط به مخمر پروبیوتیک A می باشد (0.05>P). این نتایج نشان داد که در صورت انتخاب یک مخمر پروبیوتیک مناسب که با روش های غنی سازی ارتقاء کیفیت یافته هست می توان به نتایج بهتری از نظر رشد و بقا دست یافت.

کلیدواژه ها:

آرتمیا ، پروبیوتیک ، فلور روده ، مخمر