بررسی ارتباط پلی مورفیسم های ناحیه پروموتری ژن IL10 با بیماری زخم پپتیک همراه با عفونت هلیکوباکترپیلوری در جمعیت شمال ایران

بیماری زخم پپتیک، آسیب مخاطی معده یا دوازدهه است که به دو شکل اصلی زخم معده و دوازدهه تظاهر می نماید. یکی از شایع ترین عامل ایجاد کننده زخم پپتیک عفونت به هلیکوباکترپیلوری است. اینترلوکین 01 یک سایتوکاین چند عملکردی بسیار مهم و ضد التهابی می باشد. بیان مولکول های IL10 به طور عمده توسط پلی مورفیسم های تک نوکلیوتیدی در ناحیه پروموتر ژن اینترلوکین 01 کنترل می شود. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر پلی مورفیسم های G/A 0101- و C/T 008- ناحیه پروموتری ژن اینترلوکین 01 با بیماری زخم پپتیک می باشد. در این مطالعه موردی شاهدی 051 فرد مبتلا به زخم پپتیک و 011 فرد سالم، بررسی شدند. پس از استخراج DNA ژنومی از بیوپسی، ژنوتیپ ها و فراوانی آللی در بیماران و گروه کنترل به روش Three Primer ARMS-PCR بررسی شدند. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. فراوانی ژنوتیپ های GA,GG و AA در جایگاه 0101 در بیماران به ترتیب 00%، 10% در جایگاه 0101 در بیماران به ترتیب 66/6%، 50/6%، و 00/7% و فراوانی ژنوتیپ های CT,CC و TT در جایگاه 008 در بیماران به ترتیب 61% ، 56/6% و 10/6% و در افراد سالم به ترتیب 50/66%، 56/66% و 5% بدست آمد. آنالیز آماری نشان دهنده ارتباط معنا دار بین پلی مورفیسم های فوق در ژن اینترلوکین 01 با بیماری زخم پپتیک بود. حضور آلل های T,G در ناحیه پروموتری ژن اینترلوکین 01 در موقعیت های0101 و 008- می تواند به عنوان عامل خطر برای بیماری زخم پپتیک مطرح گردد.

کلیدواژه ها:

پلی مورفیسم ، اینترلوکین 01 ، زخم پپتیک