جایگاه اراضی طبیعی و سبز شهری در گذران اوقات فراغت و گردشگری شهروندان (مطالعه موردی: شاهرود)

نقش و اهمیت فضاهای طبیعی و سبز در محیط زیست و کیفیت زندگی و همچنین گذران اوقات فراغت و گردشگری شهری به طور چشمگیری رو به افزایش است. در همین راستا توسعه پایدار شهری مستلزم برقراری عدالت اجتماعی و فضایی در شهرها است. حرکت و رسیدن به پایداری شهرها، زمانی محقق خواهد شد که تخصیص و توزیع خدمات و امکانات میان واحدهای فضایی و اجتماعی شهرها، مطابق با نیازهای جمعیتی و مساوات و برابری جغرافیایی صورت گیرد. در این راستا پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی بر آن است تا با ارزیابی توزیع فضایی اراضی طبیعی و سبز در نواحی شهری شاهرود متناسب با جمعیت آنها، به اولویت بندی نواحی براساس سطح برخورداری و نهایتا ارائه راهبردهایی در جهت نیل به عدالت اجتماعی و توسعه پایدار شهری بپردازد. اطلاعات گردآوری شده به روش اسنادی به کمک تکنیک تاپسیس مورد تحلیل قرار گرفته اند. نتایج نشان میدهد که میزان برخورداری از اراضی طبیعی و سبز در میان نواحی شهر شاهرود نامتعادل بوده و بطور کلی چنین به نظر میرسد که نواحی اطراف هسته مرکزی و قدیمی شهر به دلیل تراکم جمعیت در آنها نسبت به نواحی دیگر به لحاظ اراضی طبیعی و سبز، سطح برخورداری پایین تری نسبت به نواحی پیرامونی شهر دارا هستند.

کلیدواژه ها:

اراضی طبیعی و سبز شهری ، توسعه پایدار ، گردشگری ، اوقات فراغت