تاثیر گرایص کارآفرینانه و بازارمحوری بر قابلیت عملکرد سازمان

امروزه کارآفرینی یکی از دغدغه های اصلی بسیاری از مدیران سازمان ها محسوب می شود. استفاده از افکار و ایده های نوآور کارکنان و کارآفرین می تواند منشاء تحولات عظیمی در سازمان ها و نیز به حرکت درآوردن چرخ های توسعه اقتصادی کشور شود. از سوی دیگر، با نگاهی گذرا به بسیاری از سازمان های موفق درخواهیم یافت که آنان برای برتری جستن در عرصه رقابت های جهانی و کسب سهم عمده ای از بازار کسب و کار، با بسط رفتار و فرهنگ کارآفرینی در تمام لایه های سطوح سازمانی، اختصاص اعتبارات مالی، ایجاد انگیزه، برنامه ریزی ها و سیاستگذاری ها، حمایت مدیران و ایجاد تیم های کارآفرینی در سازمان، منجر به بوجود آوردن فرصت های جدید تجاری و تحرک بیشتر در بازارهای جهانی شده اند. در واقع می توان گفت که کارآفرینی یک عامل کلیدی و پلی مابین نوآوری و توسعه اقتصادی قلمداد می شود و کارکنان متخصص و کارآمد نیز بازوان توانمند مدیران سازمان ها به شمار می آیند که موجب غلبه بر شرایط نامطلوب محیط و رهایی سازمان از بن بست مشکلات و دستیابی به راه حل های جدید و ارتقاء کیفیت تولید در رقابت های فشرده جهانی می شوند و از این طریق سازمان ها می توانند بخش های عمده ای از بازارهای جهانی را به تسخیر خویش درآورند و سازمان های دیگری هم که توان رقابت را ندارند از صحنه حذف می گردند (گو و همکاران، 48:2018).