بررسی مدل های خستگی و ترک های انعکاسی در طراحی مکانیستیک روکش

مدل ترک های خستگی یکی از مهم ترین معیارها در طراحی مکانیستیک روسازی ها و روکش ها می باشد. در روش های طراحی مکانیستیک روسازی، مدل خستگی بر اساس کرنش کششی زیر لایه آسفالتی بیان می شود، اما در طراحی مکانیستیک روکش کرنش کششی گاهی در زیر لایه روکش و گاهی در زیر لایه آسفالتی در نظر گرفته می شود. و از سوی دیگر در طراحی روکش و محاسبه کرنش های کششی به منظور ارزیابی عمر خستگی، روسازی آسیب دیده مرجود با توجه به پیشرفت ترک های انعکاسی و سایر خرابی ها به درستی مدل نمی شود. در این مطالعه تعیین عمر خستگی روسازی کشش شده با در نظر گیری کرنش های کششی در دو حالت مختلف (در زیر لایه آسفالتی و در زیر لایه روکش) مورد بررسی و مقایسه قرار می گیرد. این بررسی با استفاده از برنامه تحلیلی Kenlayer برای روکش های با ضخامت های مختلف (نازک، متوسط و ضخیم) که بر روی روسازی های با ضخامت مختلف (نازک، متوسط وضخیم) قرار گرفته اند، انجام شده است. در این مطالعه به منظور تعیین میزان بحرانی بودن معیار خستگی در برابر معیار پیشرفت ترک های انعکاسی به مقایسه این معیارها برای روسازی و روکش ها با ضخامت های مختلف پرداخته شده و بر اساس مطالعاتی که تاکنون انجام شده تاثیر ترک های انعکاسی و وضعیت روسازی موجود بر عمر خستگی روسازی روکش شده مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

معیار خستگی ، طرح مکانیستیک روکش ، روش اجزای محدود ، ترک های انعکاسی