بهینهسازی قیر با استفاده از پلیمرهای LDPE و SBS برای مناطق گرمسیری

امروزه اصلاح قیر به عنوان یکی از گامهای موثر جهت رسیدن به روسازی پایدار و با کیفیت می باشد. پلیمرها به عنوان مهمترین اصلاح کننده قیر، به منظور بهبود عملکرد و افزایش کارایی قیر مصرفی به آن اضافه می شوند. در این مقاله سعی شده با توجه به خرابی های غالب در مناطق گرمسیر با اصلاح قیر، میزان عمر خدمت دهی روسازی و درجه عملکردی بالای آن افزایش یا د. هدف این مقاله مقایسه بین خصوصیات و کارایی قیرهای پلیمری با درصد های مختلف و انتخاب بهترین قیر پلیمری با درجه عملکردی مناسب برای محدوده مطالعاتی جنوب ایران بوده است. قیرهای پلیمری بررسی شده، شامل مخلوط قیر 70-60 پالایشگاه تهران، به صورت جداگانه با پلیمر LDPE ) پلی اتیلن سبک) با درصدهای وزنی 2 ،4 و6 و پلیمرSBS ) استایرن بوتادین استایرن ) با درصدهای وزنی 2 ،4 و6 بوده است . انواع آزمایشهای کلاسیک قیر، شامل درجه نفوذ، درجه نرمی، میزان کشش پذیری، خاصیت بازگشت پذیری الاستیک و همچنین آزمایش های سوپرپیو از جمله کندروانی سنج چرخشی و ریومتر برشی دینامیکی، بر روی نمونه های پیرشده و پیر نشده انجام پذیرفت. نتایج حاصل از آزمایشها نشان داد که با افزایش درصدهای LDPE و SBS پارامترهای نرمی، نفوذ، بازگشتپذیری و کندروانی، نسبت به قیر خالص بهبود یافته و برای پارامتر درجه عملکردی بالا، با توجه به دمای مورد نیاز مناطق مختلف جنوبی کشور، قیرهای پلیمری مناسب پیشنهاد داده شده است.

کلیدواژه ها:

اصلاح قیر ، درجه عملکردی ، SBS ، LDPE ، سوپرپیو ، گرمسیر