ارتباط درصد فضایی خالی با عریانشدگی در عمق مخلوط های آسفالتی (مطالعه موردی منطقه 22 تهران)

عریان شدگی یکی از عمده ترین خرابی هایی است که عمدتا ناشی از نفوذ رطوبت بداخل سنگدانه ها بوده که در این حالت چسبندگی قیر و مصالح سنگدانه از بین می رود و دوام آسفالت کاهش می یابد. همچنین این خرابی توسط رطوبت نیز تشدید می شود. چنانجه در شرایط خاص و با گذشت زمان و وجود ترافیک در سطح بهره برداری سطوح روسازی، خرابی های دیگری مانند شن زدگی وایجاد چاله را موجب می شود. روش های مختلفی جهت ارزیابی وقوع پدیده عریان شدگی مخلوط های آسفالتی به کار می رود. یکی از این روش ها، مغزه گیری و استفاده از روش استاندارد آزمایش کشش غیرمستقیم آسفالت و تعیین شاخص (TSR) جهت تشخیص عریان شدگی می باشد. در این پژوهش آزمایش تنش کششی غیرمستقیم، پس از مغزه گیری از محل مورد ارزیابی و تهیه نمونه از هر مغزه، در نمونه های متناظر انجام می گردد و نسبت TSR در اعماق مختلف مغزه ها بدست می آید. پس از انجام آزمایش کششی غیرمستقیم، آزمایش تعیین درصد فضای خالی روی نمونه های تخریب شده انجام می شود. با مقایسه نتایج نمونه ها مابین درصد فضای خالی آسفالت درهر عمق و نسبت TSR در عمق متناظر با آن، در قالب نمودارهای مختلف به بیان ارتباط کلی مابین درصد فضای خالی آسفالت و نسبت TSR در هر عمق پرداخته می شود و در نهایت، شاخصی از مقدار درصد فضایی خالی به عنوان حد عریان شدگی در اعماق مختلف آسفالت، در این پژوهش معرفی می گردد.

کلیدواژه ها:

عریان شدگی ، مغزه گیری ، TSR ، درصد فضای خالی