بررسی تاثیرگذاری دو عامل رفتار مصالح سنگی و شرایط بین لایه ها در روسازیهای آسفالتی در روش مکانیستیک-تجربی

در تحلیل سیستمهای چند لایه ای میزان اتصال و پیوستگی بین لایههای مختلف روسازی به یکدیگر از اهمیت زیادی برخوردار است. لایههای روسازیهای انعطاف پذیر معمولا به دلیل ملاحظات اقتصادی از جنسهای متفاوت و در ضخامتهای گوناگون ساخته میشوند. در این مقاله با استفاده از نرم افزار kenlayer از طریق تحلیل رفتار خطی و غیرخطی لایه اساس، زیراساس و بستر در کنار لایه آسفالت با رفتار ثابت ویسکوالاستیک، حساسیت نتایج طراحی روسازی را در 3 مدل آرایش رفتاری روسازی به همراه طراحی فصل مشترک لایه ها در 4 گروه، وجود اصطکاک کامل(a ،(عدم وجود اصطکاک در مرز بین لایه آسفالت/اساس(b ،(اساس/زیراساس(c (و اساس/زیراساس/بستر(d ،(بر عمر روسازی و عوامل مخرب آن مورد بررسی قرار داده شد. نتایج نشان دهنده تاثیر مستقیم نوع رفتار مصالح و سطح مشترک لایه ها بر عمر روسازی است. به گونه ای که با شناخت و آگاهی کامل از نوع رفتار مصالح، می توان فصل مشترک بین لایه ها را به بهترین شیوه طراحی کرد. این کار از نظر اقتصادی بسیار مناسب است. بیشترین تاثیرگذاری مثبت دو عامل، به ترتیب به مدل1)درشت دانه) در حدود افزایش عمر40 الی 50 سال و مدل2)ریزدانه) در حدود 8 الی 9 سال و کمترین تاثیرگذاری منفی به مدل2)} درشت دانه)/(حالت c {(با کاهش عمر تقریبا 1 سال و مدل3)} ریزدانه)/(حالتd {( در محدوده 2 الی 4 سال اختصاص داده شده است. در تمامی مدل های رفتاری طراحی شده، گروه b سبب افت شدید عمر و خرابی روسازی شده است.

کلیدواژه ها:

روسازی انعطاف پذیر ، رفتار خطی ، رفتار غیرخطی ، فصل مشترک لایه ها ، نرم افزار kenlayer