بررسی مبانی اصلاح قیر با توجه به ساختار مولکولی و رفتار شیمیایی قیرها

قیر از دوران باستان به عنوان مصالح ساختمانی مورد استفاده قرار می گرفته است. امروزه قیر به عنوان یکی ماده فرعی در پالایشگاهها از پالایش نفت خام به دست می آید ولی به عنوان ماده اصلی تشکیلدهنده روکش های آسفالتی، نقش مهمی در دوام روسازی های آسفالتی دارد. تحقیقات و پژوهش های بسیار زیادی به منظور بهبود رفتار قیر و آسفالت به وسیله مواد مختلف از جمله مواد پلیمری صورت گرفتهاست ولی در کمتر پژوهشی می توان مشاهده کرد که به بررسی ساختار قیر و اثر اندرکنش قیر و پلیمر پرداخته شده باشد. این در حالی است که توجه به ساختار قیر و ارتباط بین شیمی، ساختار و خواصریولوژی قیر و پلیمر می تواند نقش بسیار مهمی در استفاده صحیح از پلیمرها در اصلاح قیر داشته باشد. در این مقاله با تاکید بر روی خواص ریولوژیکی قیر به بیان درک فعلی ساختار قیر و اصلاح آن پرداختهشده است. ارتباط بین شیمی، ساختار و خصوصیات مکانیکی در چارچوب یک تصویر کلوییدی از قیر بیان می گردد. لذا این شناخت می تواند باعث درک پدیدههای پیچیدهتری مانند پیری قیر میشود. با استفادهاز نتایج اساسی از مکانیک سیستمهای کلوییدی و مواد چند فازی از طریق مدل پالیرن، تاثیر چند اصلاح کننده از قبیل پلیمرها، اسیدها و پرکنندههای معدنی بیان شده است. در مورد پرکنندههای معدنی نسبت حجمی ذرات یک پارامتر بسیار مهم است و اندازه ذرات در کارایی بهتر بسیار تاثیر گذار است. در اصلاح قیر با پلیمر مهمترین پارامتر، درصد فاز پراکنده کننده و خصوصیات مکانیکی دو فاز می باشد. لذا در این مقاله به این مبانی بنیادی پرداخته خواهد شد.

کلیدواژه ها:

قیر ، اصلاح قیر ، پلیمر ، اسید ، شیمی و ریولوژی قیر