کشاورزی پایدار با استفاده از راندمان های آبیاری در ایران و راهکارهای بهبود آن

مهمترین مانع در توسعه کشاورزی پایدار در کشور ما شرایط آب وهوایی ومحدودیت منابع آب می باشد به عنوان مثال از مساحت کل کشور حدود 13 درصد کمتر از 100 میلی متر بارندگی و 61 درصد بین 100 تا 250 میلی متر و 17 درصد بین 250 تا 500 میلی متر و 8 درصد بین 500 تا 1000 میلی متر و یک درصد بیش از هزار میلی متر است پس همانطور که مشاهده می شود در کشور ما اقلیم آب و هوایی متفاوتی دارد که حدود 74 درصد آن یعنی سه چهارم مساحت آن دارای آب و هوایی خشک و نیمه خشک است. پس شرایط جوی و میزان بارندگی باعث می شود که در بخش وسیعی از مملکت ، برای کشت انواع محصولات زراعی آبیاری انجام شود که به لحاظ همین اختلاف در اقلیم های آب و هوایی ، شیوه های کشت و انواع آنها و همچنین نوع آبیاری با یکدیگر فرق دارد و برای اینکه به توسعه پایدار برسیم باید با بکارگیری روشهای درست بتوانیم افزایش عملکرد و بهبود راندمان داشته باشیم که یکی از این تأثیرات راندمان آبیاری می باشد که با روشهای مدیریت صحیح از مرحله تأمین آب ، انتقال آب، توزیع و پخش آب در مزرعه و در نهایت زهکشی مناسب باید اعمال شوند تا بتوان نیازهای جامعه را با توجه به سرمایه گذاری های انجام شده به درستی جواب داد. همچنین با افزایش رشد جمعیت اینکه جمعیت کننونی کشور 70 میلیون نفر است و پیش بینی 90/4 میلیون نفر در سال 1400 باشد مقدار آب مورد نیاز 120 میلیارد مکعب در سال خواهد بود . که 90 درصد آن در بخش کشاورزی مصرف می شود و 90 درصد تولید کشاورزی و توسعه پایدار وابسته به آبیاری و روشهای درست از آبیاری مناسب می باشد که منابع آب تجدیدپذیر در هر سال دارای نوسانات زیادی می باشد. و به منظور کاهش مشکلات کمی و کیفی منابع آب، باید فعالیتهای زیربنایی آب و خاک در سطح مزرعه به اجرا درآید که اجرای آنها ضمن اینکه موجب افزایش بهره وری از منابع می شود توقع و انتظارات کشاورزان را بالا می برد که باید بهر ه وری فیزیکی و انتقادی محصول را افزایش داده و از طرفی بتوان میزان مصرف آب را کاهش داده تا میزان سوددهی در هر هکتار و رشد توسعه کشاورزی بیش از پیش محقق گردد