بازآفرینی هسته تاریخی شهر تهران با تکیه بر الگوهای پایدار بنیادین

هسته تاریخی یکی ازبااهمیت ترین ثروت های فرهنگی محسوب میشود ازاین روحفظ آن به بهترین شکل درکنار طراحی های اصولی برای نسلهای بعدی لازم به نظر می رسد درحالیکه امروزه این بافت ها یاهسته های تاریخی دست خوش انواع اسیبهایی نظیر اسیبهای اجتماعی فرهنگی کالبدی می باشند ازسویی دیگر بیشتر هسته های تاریخی با وجود نقاط ضعف مطرح شده و کمبودهای حاصل ازآن دارای ارزشهای بسیاری چون ارزشهای تاریخی فرهنگی اجتماعی و اقتصادی می باشند به شهرها هویت می بخشند ازاین رو توجه به این مناطق و چگونگی اقدام درآنها همچنین دستیابی به الگوهای طراحی هم راستا با فرهنگ باور و روشهای زندگی مردم ساکن دراین مناطق ازاهمیت ویژه ای برخوردار می باشد دستیابی به این الگوها با شناخت انسان ونیازهای اومیسر میشود و براساس این شناخت معماری مطلوب که قابلیت ماندگاری دارد خلق میشود این الگوها ازدیرباز مورداستفاده معماران قرارمی گرفته است که آ«ها را آرکی تایپ یا کهن الگو می نامند این الگوها جهانی می باشند و درهمه مکان ها دارای مفهوم و جوهره مشابهی می باشند تعداد کهن الگوها به عنوان نمونه های اولیه والگوهای پایه محدود است ولی به دلایلی چون تفاوت شرایط اقلیمی فرهنگی اقتصادی و اجتماعی دارای تنوع بی شمار درفرم ونحوه بهره گیری درمعماری می باشند دراین پژوهش براساس موارد مطروحه به بررسی کهن الگوهای مورداستفاده دراین منطقه و ارایه الگوهایی همسو با شرایط منطقه و برگرفته ازکهن الگوها می پردازد

کلیدواژه ها:

بازآفرینی ، کهن الگو ، معماری آرکی تایپی ، تهران