سیاست های برنامه ریزی شهری در راستای حفاظت از رودخانه های شهری در ایران و جهان

رودخانه های شهری میتوانند ارزشهای طبیعی را به منظور جلوگیری ازنابودی اکوسیستم شهری تا حدقابل توجهی حفظ نمایند باتوجه به این موضوع که احیای رودخانه های شهری مستلزم برنامه ریزی و طراحی صحیح رودخانه می باشد احیای سیستم های اکولوژیکی نظیر حواشی رودخانه ها و حریم نهرها درایجادمحیط زیستی سالم تر تاثیر بسزایی داشته و شرایط را برای فعالیت های تفرجی دراین مناطق بهبود می بخشد هدف ازاین پژوهش بررسی سیاستهای برنامهر یزی شهری درراستای تقویت شبکه های اکولوژیکی و استفاده ازرویکرد تلفیقی برای برنامه ریزی طراحی و مدیریت محیط زیست رودخنه زاینده رود و یا به عبارت دیگر رویکرد پایداری اکولوژیکی است بخشی ازاین سیاست ها ازجمله استراتژیهای مدیریت شهری پایدار با بررسی تجارب کشورهایی که زمانی با مشکل مشابهی به این وضع روبرو شده اند اقتباس گردیده است به منظور دستیابی به این نتایج دراین تحقیق توصیفی تحلیلی ازمطالعات اسنادی و کتابخانه ای استفاده شده است و ضمن تبیین نقش و جایگاه رودخانه ها به عنوان پارادایم شاخصه های طبیعی درحوزه پیمایش منطقه مورد مطالعه ازروشهای مشاهده مستقیم و روش بررسی بصری دربستر مطالعات میدانی استفاده شده است براین اساس ابتدا به شناسایی کلیه سیاست ها و متغیرهای اصلی حفاظت ازرودخانه ها پرداخته و درانتها راهبردهای تحقق پذیر و خاص رودخانه ای درمقیاسهای مختلف ملی منطقه ای و شهری ارایه گشته است

کلیدواژه ها:

پایداری اکولوژیکی ، حفاظت رودخانه ای ، برنامه ریزی شهری