بررسی به کار گیری انرژی تجدید پذیر در طراحی فرودگاه نمونه موردی فرودگاه بین المللی کرمان

استفاده از انرژی تجدید پذیر و یا توسعه پایدار فرآیندی است برای بدست آوردن پایداری در هر فعالیتی که نیاز به منابع و جایگزینی سریع ویکپارچه وجود دارد. توسعه پایدار در کنار رشد اقتصادی و توسعه بشری در یک جامعه یا یک اقتصاد توسعه یافته، سعی در تحصیل توسعه مستمر، ورای توسعه اقتصادی دارد توسعه پایدار عنصر سازمان دهندهای است که موجب پایداری منابع تجدیدناپذیر می شود، منابع محدودی که برای زندگی نسل آینده بر روی کره زمین ضروری است. توسعه پایدار فرآیندی است که آینده ای مطلوب را برای جوامع بشری متصور می شود که در آن شرایط زندگی و استفاده از منابع، بدون آسیب رساندن به یکپارچگی، زیبایی و ثبات نظام های حیاتی، نیازهای انسان را برطرف می سازد. بسیاری از فرودگاه های ساخته شده در کشور محیط زیست اطراف خود را تخریب می کنند مصرف انرژی زیاد علی الخصوص در مناطق گرمسیر دارند ،آلودگی و زباله زیادی هم ایجاد می کنند و با توجه به آنکه ساختمان پایانه فرودگاه معمولا در کل شبانه روز فعال است لذا طراحی یک پایانه فرودگاهی در کشور می تواند مسایل اشاره شده فوق را تا حد زیادی راهگشا باشد. با توجه به اینکه مصرف انرژی در دنیا روز به روز افزایش می یابد وبخشی از این انرژی در ساختمان ها که بیشتر بخش خدماتی هستند مصرف می شود. بنابراین باید کمترین مصرف را دربین بخش های مختلف را دارا باشد.از این رو پایداری در طراحی فرودگاه ها با علم به ظرافت و حساسیت عملکرد آن ها فرایندی حساس و قابل بحث است. هدف این پژوهش ترکیب اصول پایداری با طراحی فرودگاه برای برآورده کردن استاندارد های توسعه پایداردر نمونه موردی طراحی فرودگاه بین الملی کرمان می باشد. عوامل تاثیرگذار بر روی این ساختمان در جهت توسعه پایدار بیان شده و اثرات هرکدام مورد بررسی قرار گرفته شده است.

کلیدواژه ها:

انرژی تجدید پذیر ، توسعه پایدار ، طراحی فرودگاه