تهیه نقشه حساسیت به فرسایش وتعیین رخساره های فرسایشی واحدهای سنگی حوضه آبخیز چنداب

دربررسی های مربوط به فرسایش و حفاظت خاک ویژگ ی های زمین شناسی ولبتولوژیکی حوضه با توجه به تاثیرات آن ها در تولید رسوب از اهمیت خاصی برخوردار است . بعضی از واحدهای سنگی مثل مارن و گچ نسبت به فرسایش و تولید رسوب بسیار مستعد هستند و همین طور شناخت گسترش و پراکندگی واحدهای سنگی و رخساره های فرسایشی می توا ند ما را در بررسی فرسایش و رسوب زایی وطرح های آبخیزداری یاری نماید . به طوری که در تمام طرح های مربوط به اندازه گیری مقدار فرسایش نیاز به تعیین حساسیت واحدهای سنگی به فرسایش در حوضه می باشد . برای تهیه ی نقشه ی فرسایش پذیری از نقشه ی واحد های سنگی براساس ع ک س های هوایی استفاده شده است . سپس بر اساس خصوصیات اقلیمی منطقه با روش فیض نیا (1374) واحدهای سنگی امتیاز دهی و در مرحله ی بعدی سنگ ها براساس امتیازشان به پنج کلاس ( حساسیت به فرسایش ) خیلی زیاد، زیاد، متوسط ، پایین ، خیلی پایین طبقه بندی شدند . در مرحله ی سوم مساحت ، کلاس فرسایش و رخساره ی فرسایشی هر سازند مشخص شده و مرز واحد ها از طریق عکس های هوایی و نقشه ی زمین شناسی مدرسه تطبیق و در نهایت نقشه ی حساسیت واحدهای سنگی به فرسایش تهیه شد . باتوجه به بیش از 65% از مساحت حوضه در کلاس فرسایشی زیاد قرار دارد که وجود تشکیلات مارن و گچ ، عدم پوشش گیاهی و شیب زیاد از عوامل بروز فرسایش است . بیشترین میزان حساسیت فرسایش متعلق به بخش M 1 سازند قرمز فوقانی وبیشترین مقدار رسوب زدایی با توجه به وسعت به بخش M 3 سازند قرمز فوقانی مربوط می شود .نهشته های کوارترنر نسبت به فرسایش در کلاس متوسط قرار دارند .

کلیدواژه ها:

رخساره های فرسایشی ، کلاس فرسایش ، واحدهای سنگی ، حساسیت به فرسایش