ارتباط تراکم جاده جنگلی ، مسیر چوبکشی و دپوی چوب آلات بر اساس ملاحظات زیست محیطی(مطالعه موردی: سری2 ارزفون، حوزه آبخیز71 جنگلهای شمال کشور)

مسیرهای خروج چوب از جمله ساختارهای پیچیده مهندسی هستند که حمل و نقل کارآمد و دسترسی مطمئن به جنگل به آنها بستگی دارد .مهم ترین اثر و ارزش مسیرهای چوبکشی فراهم آوردن امکانات حمل و نقل چوب و کاهش هزینه های مربوطه در جنگل است .لازم است قبل از طراحی و ساخت مسیرهای چوبکشی ارزیابی دقیق بر روی گزینه های مختلف طراحی شده صورت گیرد تا بهترین تراکمی را که در آن حداقل مسیر چوبکشی و هزینه حمل و نقل اولیه وجود داشته باشد، تعیین گردد. به این منظور در این پژوهش، ارزیابی مسیرهای چوبکشی سری2 (ارزفون) یکی از سری های حوزه مدیریت بزرگترین شرکت چوب و کاغذ استان مازندران) با 112 سری ) مورد بررسی قرار گرفت. بعد از تهیه نقشه های تیپ، شیب، زمین شناسی، خاک شناسی و مسیرچوبکشی، نسبت به ارزیابی مسیرهای موجود اقدام گردید در این سری سهم جاده ها، تراکم و طول آنهادر4 مسیر مجزا (A,B,C,D) در روی نقشه مورد بررسی قرار گرفت برای دسترسی به پارسل ها نیاز به شبکه ریز بافت بوده که بعد جنگل گردشی اقدام به شمارش مسیر های چوبکشی گردید. در نهایت رابطه بین توزیع جاده جنگلی و شبکه ریز بافت متناسب بوده است .هدف محاسبه تعداد مسیرهای چوبکشی موجود در منطقه مورد مطالعه و بدست آوردن تراکم و توزیع آنها در قیاس با شبکه جاده موجود و ابعاد دپو و محاسبه فاصله دپو از مسیر چوبکشی می باشد. نتایج حاصل پژوهش نشان داد تعداد مسیر های چوبکشی و ابعاد دپو متناسب با حجم چوب آلات خروجی از هر پارسل بوده است .

کلیدواژه ها:

بهره برداری ، مسیر چوبکشی ، حمل و نقل اولیه ، سری ارزفون ، دپو