بررسی بن مایه طبیعت در کودکانه های احمد رضا احمدی با رویکرد یونگ

طبیعت را میتوان یکی از پرکاربردترین عناصر در کودکانه های احمدی دانست با توجه به اهمیت طبیعت و عناصر طبیعی در دنیای کودکان به ویژه کودکان امروز که ارتباط کمتری با طبیعت پیرامون خویش دارند این پژوهش بر آن است تا عنصر طبیعت را درپنج اثر از کودکانه های احمد رضا احمدی با رویکرد کهن الگویی یونگ بررسی کند و به درکی کلی از داستان برسد در این مقاله ابتدا عناصر طبیعی را که حالت بن مایگی در کودکانه های احمدی به خود میگیرند در دو سطح پدیده های مرتبط با آسمان و زمین دسته بندی کرده و سپس با رویکرد تحلیلی یونگ به بررسی کهن الگویی آنها میپردازیم انتخاب نمونه های پژوهش هدفمند بوده به این صورت که داستان انتخاب شده اند که طبیعت در آن ها کارکردی کهن الگوگرایانه داشته است یافته های پژوهش نشان میدهد که احمد رضا احمدی در به کارگیری طبیعت در کودکانه هایش دغدغه ای فراتر از شناساندن زیست بوم و پدیده های طبیعی به کودک داشته و از ورای کاربرد عینی پدیده های طبیعی سعی در برقراری ارتباط بین روان کودک با ناخودآگاه جمعی داشته است وی کوشیده است تابا قرار دادن معنای کهن الگویی پدیده های طبیعی در بافت اثر کودک را با وجه مثبت ناخودآگاه جمعی خود آشتی دهد معنای کهن الگگویی عناصر طبیعی در کودکانه های احمدی چنان خوش نشسته و با بافت داستان یکی شده است که گاه تصویر معنایی دیگر برای آن غیر قابل تصویر است

کلیدواژه ها:

طبیعت ، کودکانه های احمد رضا احمدی ، بن مایه ، کهن الگو ، ناخود آگاه جمعی