بررسی ضرورت بکارگیری دیدگاه سیستمی در برنامه ریزی محیطی

برنامه ریزی به دلیل چند زمانی ، چند متغیره و چندبعدی بودن موضوع اصلی آن ، کاری پیچیده است . انجام فرآیند برنامه ریزی نیازمند ساختی است که عناصر مشکل را در یک دیدگاه مختصر جمع کند که درک را تسهیل ، تحلیل را هدایت و پیش بینی را پشتیبانی می نماید . ساختی مفید برای سازماندهی پیچیدگی مشکل در روشی که درک و ارتباطات متقابل و وابستگی متقابل را تقویت می نماید ، انگاشت سیستم و روش های تحلیل سیستمی را مطرح می نماید . اخیرا برنامه ریزی محیطی باتوجه به تمامی جنبه ها و زمینه های زیست محیطی دردستورکار قرارگرفته است . محیط معانی بسیاری را با خود به برنامه ریزی انتقال داده ، در نتیجه به پیچیدگی های معمول فرآیند برنامه ریزی می افزاید . هدایت و ساماندهی این حد از پیچیدگی ضرورت وجود نگرش سیستمی را آشکارتر می سازند .هدف این پژوهش بررسی انگاشت سیستم و دیدگاه سیستمی در برنامه ریزی به ویژه در رهیافت برنامه ریزی محیطی است . روش کار مبتنی بر مطالعات اسنادی است که با مطالعه متون و منابع موجود در ارتباط با انگاشت سیستم و برنامه ریزی محیطی انجام شده است. در این راستا ابتدا انگاشت سیستم و تحلیل سیستمی در برنامه ریزی مورد توجه قرار گرفته و سپس رهیافت برنامه ریزی محیطی معرفی شده و در نهایت نگرش سیستمی در برنامه ریزی محیطی مورد توجه قرار گرفته است . بررسی مفاهیم و اصول برنامه ریزی محیطی اثبات کرده است که برنامه ریزی محیطی بر پایه ی نظری انگاشت اکولوژیکی که خود زیر مجموعه ای از برنامه ریزی اکولوژیکی است ، قرار دارد و یکی از مهمترین انگاشت هایی که برنامه ریزی محیطی از اکولوژی به عاریت گرفته ، انگاشت اکوسیستم است. اکوسیستم ، منطق تحلیل سیستمی را برای تشریح ابزار سازمان دهی پیچیدگی ها و ارتباطات تعریف کننده ی محیط ، به کار می گیرد .

کلیدواژه ها:

سیستم ، پیچیدگی ، برنامه ریزی محیطی ، اکوسیستم