ارائه راهکارهای طراحی برای ارتقاء تعامل اجتماعی در مراکز کاردرمانی ( مطالعه موردی بیمارستان شهید بهشتی کرمان )

محیط ساخته شده اگر به گونه مناسبی شکل گیرد ، می تواند جنبه هایی از نیازهای انسان شامل بقا ، امنیت ، تعلق و.... را برآورده سازد. براساس مدلهایی که برای تعریف نیازهای انسانی ارائه شده اند ، تعاملات اجتماعی ، یکی از موارد ضروری می باشد. بنابراین بر اساس مطلوبیت تعامل اجتماعی و جستجوی درک رابطه بین کالبد کاردرمانی و تعامل اجتماعی حاکم در آن ، پی گیری آن در کالبد بیمارستان شهید بهشتی کرمان را برای این تحقیق دامن زده است .مقاله حاضر به جمع آوری اطلاعات از طریق مشاهده میدانی و مصاحبه و طرح پرسشنامه پرداخته است. به طور خلاصه ، نتیجه حاصل نشان داد که عواملی چون ایجاد سلسله مراتب فضایی ( عمومی تا خصوصی ) برای فضای باز و به کارگیری الگوهای طراحی جهت ایجاد شرایط امن ، جذاب و راحت برای حضور بیماران از جمله عناصری هستند که به طور حتم باید در طراحی مراکز کاردرمانیبه عنوان بخشی از مراکز درمانی روانی در نظر گرفته شوند چرا که این عناصر بر برخی از شاخص های روان شناختی بیماران از جمله احساس آرامش ، احساس ازدحام ، احساس برخورداری از خلوت شخصی ، احساس فرصت و قلمروپایی و غیره تاثیر گذارند. هم چنین ، براساس نتایج بدست آمده از این پژوهش ، پیشنهادهایی جهت طراحی مراکز کاردرمانی ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

کاردرمانی ، کالبد ، تعامل اجتماعی ، عوامل اقلیمی