شهر دوستدار کودک؛ انگاره ای از توسعه پایدار شهری ( نمونه موردی : محله مدائن تهران )

موضوع پایداری در سال های اخیر بخش وسیعی از ادبیات شهرسازی را به خود اختصاص داده است که می تواند در مقیاس های متفاوت و در قالب طرح های متنوعی تعریف و تبیین گردد . کودکان یکی از مولفه های توسعه پایدار هستند و نیازمند توجه ویژه می باشند . در این مقاله ضمن ارائه اصول بنیادین در تفکر توسعه پایدار شهری و نظریه فضای شهری دوستدار کودک و مقایسه این دو با یکدیگر ، میزان انطباق اصول توسعه پایدارشهری و شهر دوستدار کودک مورد ارزیابی قرار گرفته است . سپس به ارزیابی شاخص های شهر دوستدار کودک در محله مدائن که جزو اولین محله های طراحی شده تهران می باشد ، پرداخته شده است. داده ها و اطلاعات مورد نیاز با استفاده از منابع کتابخانه ای و برداشت های میدانی گردآوری شده است . این پژوهش از آنجایی که به توصیف ، مقایسه ،تطبیق و ارزیابی معیارهای توسعه پایدار شهری و شهر دوستدار کودک در محله ی شهری می پردازد پژوهشی توصیفی ، تطبیقی – تحلیلی است . نتیجه ی مقایسه بین دو مفهوم بیانگر این حقیقت است که تقریبا شاخص های شهر دوستدار کودک و توسعه پایدار شهری با یکدیگر انطباق دارند . در ادامه با استفاده از تکنیک SWOT به ارزیابی شاخص های شهر دوستدار کودک در محله مدائن پرداخته شد نتایج بدست آمده نشان می دهد. تمامی شاخص ها به جز امنیت شبکه دسترسی و اتصال مراکز محلات به یکدیگر در این محله در سطح مطلوبی قرار دارند . در پایان جهت ارتقای مولفه های شهر دوستدار کودک در محله، راهبردهایی ارائه شده است .

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار شهری ، کودک ، شهر دوستدار کودک ، تکنیک SWOT